Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 października 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla opiekuna na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy postanawia: ustanowić skarżącemu adwokata.
Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Op 64/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, oddalił skargę R. M. wniesioną na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 października 2014 r., nr [...].
W dniu 14 kwietnia 2015 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy, w którym zwrócił się o ustanowienie adwokata z urzędu. Uzasadniając żądanie wskazał na złą sytuację materialną rodziny skarżącego, a także zakwestionował sposób działania organów administracji publicznej w przedmiocie pomocy społecznej. Stwierdził, że tworzy wspólne gospodarstwo domowe wraz z matką, a jedynymi źródłami dochodu tego gospodarstwa są świadczenia emerytalne w łącznej wysokości 846 zł miesięcznie. We wniosku nie wykazano żadnych innych źródeł dochodu, ani składników majątkowych, należących do członków rodziny skarżącego. Skarżący podał także, że żyje poniżej minimum biologicznego, od 2013 r. opiekuje się niepełnosprawną matką, która od pięciu lat jest osobą obłożnie chorą, przebyła pięć operacji kończyn dolnych, wymaga stałej opieki osób trzecich w postaci karmienia, rehabilitacji i innych czynności związanych z potrzebami życiowymi. Z tego względu skarżący nie ma możliwości zarobienia dodatkowych pieniędzy. Ponadto oświadczył, że jest zadłużony w banku, ale nie wymienił kwoty zadłużenia ani celu, na jaki pożyczka została zaciągnięta. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżący jest osobą bezrobotną od dnia 30 września 2013 r. i nie posiada prawa do zasiłku; matka skarżącego jest osobą na stałe zaliczoną do znacznego stopnia niepełnosprawności, a niepełnosprawność istnieje od dnia [...] (orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia [...]).
Działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", zważono co następuje:
Skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. Ocenić zatem należało, czy spełnia on przesłanki warunkujące udzielenie prawa pomocy w zakresie częściowym, które to przesłanki zostały określone w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Zgodnie z nimi, prawo pomocy w tym zakresie może zostać przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zdaniem referendarza sądowego, sytuacja materialna skarżącego wykazana we wniosku o przyznanie prawa pomocy, a także wynikająca z załączonych do akt administracyjnych dokumentów, uprawnia do przyznania mu adwokata z urzędu. Skarżący nie jest w stanie opłacić swojego reprezentanta z wyboru, bez spowodowania uszczerbku w koniecznym utrzymaniu jego oraz członków rodziny. Wskazują na to ograniczone bieżące środki finansowe, jakimi dysponują członkowie rodziny skarżącego, brak majątku mogącego stanowić źródło pokrycia kosztów pełnomocnika, w tym oświadczenie o braku zgromadzonych oszczędności. W tych okolicznościach sprawy orzekający uznał, że pomoc w postaci ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z urzędu, jest niezbędna.
Mając powyższe na uwadze, referendarz sądowy na podstawie art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a. orzekł o ustanowieniu skarżącemu adwokata z urzędu, co orzekł jak w sentencji.