Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Kluczbork na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 17 lutego 2009 r. Burmistrz Miasta Kluczborka, działający w imieniu Gminy Kluczbork, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...], uchylającą decyzję Burmistrza Miasta Kluczborka z dnia [...], nr [...], w sprawie ustalenia K. i J. P. opłaty adiacenckiej w wysokości 1449 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w K. - działka nr A k.m. [...] i umarzającej postępowanie pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o jej odrzucenie. W uzasadnieniu, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne wskazano, że możliwość dochodzenia interesu prawnego przez Gminę w trybie postępowania sądowoadministracyjnego jest wyłączona, gdyż Burmistrz Miasta Kluczborka, jako organ właściwy do rozstrzygania w przedmiocie ustalania opłaty adiacenckiej, wydał w sprawie indywidualnej decyzję, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego. Tym samym Burmistrz nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi w postępowaniu sądowoadminsitracyjnym, w rozumieniu art. 50 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6), która występuje m.in. w razie wniesienia skargi przez podmiot nieuprawniony.
Dokonując oceny niniejszej skargi pod wyżej wskazanym kątem należało stwierdzić, że w sprawie zachodzi ostatnia z wymienionych sytuacji.
Wskazać bowiem należy, że wedle art. 50 § 1 P.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 powyższego przepisu uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo wniesienia skargi.
Odnośnie pojęcia "interesu prawnego" w rozumieniu art. 50 § 1 P.p.s.a. trzeba wyjaśnić, że interesu prawnego należy zawsze poszukiwać w prawie materialnym, którego konkretne normy, przy rozstrzyganiu sprawy indywidualnej, nabierają cech uprawnień lub obowiązków strony. Kryterium "interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja skargowa, ma zatem charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę, a zaskarżonym aktem lub czynnością organu administracji. O możliwości żądania wszczęcia postępowania przed sądem administracyjnym, decydują więc przesłanki zbliżone do tych, które stanowią podstawę legitymacji procesowej strony w administracyjnym postępowaniu jurysdykcyjnym (por. J.P.Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2004 r., s. 89).