Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2014 r., Nr [...] w przedmiocie wymeldowania; postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak
Decyzją z dnia [...] września 2014 r. Nr [...] Wojewoda Wielkopolski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2014 r. nr [...], którą orzeczono o wymeldowaniu M. G. z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...]. Decyzję z dnia [...] września 2014 r. doręczono ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi skarżącego - [...] M. C., w dniu 4 października2014 r.
Skarga na powyższą decyzję, podpisana przez skarżącego M. G. wniesiona została w dniu 04 listopada 2014 r. (k. nr 10 akt sądowych).
Pismem wniesionym w dniu 08 grudnia 2014 r. skarżący M. G. wystąpił o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, iż dopiero z doręczonej mu przez Sąd odpowiedzi na skargę otrzymał informację "że skargę złożono po terminie". Wyjaśnił, że jeżeli faktycznie tak jest, to nie z jego winy, bowiem jego pełnomocnik poinformował go, że termin do złożenia skargi upływa 4 listopada. Podniósł, że nie jest prawnikiem i nie wie w jaki sposób można liczyć termin. Nie wiedział również, z jaką data pełnomocnik odebrał pismo Wojewody Wielkopolskiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, a w treści wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, zaś uchybienie to powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.
W odniesieniu do niniejszej sprawy wskazać należy, iż przedmiotowy wniosek wniesiony został po doręczeniu wnioskodawcy odpowiedzi Wojewody Wielkopolskiego na skargę, uznać więc należało, iż na tej podstawie powziął on wiedzę o uchybieniu terminu do wniesienia przedmiotowej skargi. Sama skarga wniesiona została wcześniej - 4 grudnia 2014 r. W tych okolicznościach Sąd przystąpił do merytorycznej oceny wniosku.
W opinii Sądu wnioskodawca nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Powołane wyżej kryterium, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wymaga dopełnienia obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Kryterium braku winy wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Aby zatem uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek o przywrócenie terminu, strona powinna wskazać, że podjęte przez nią działania były prowadzone z należytą starannością, jak również, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. W ocenie Sądu powołane w uzasadnieniu wniosku przyczyny uchybienia terminu, to jest brak wiedzy o dacie doręczenia zaskarżonej decyzji pełnomocnikowi skarżącego oraz sposobie obliczania terminu na potrzeby wniesienia skargi do sądu administracyjnego, nie uprawdopodabniają braku winy w uchybieniu terminu. Bezspornym było, że skarżący na etapie postępowania administracyjnego był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego adwokatem. To temu pełnomocnikowi organy administracji doręczały wszelką korespondencję w sprawie, w tym zaskarżoną obecnie decyzję. W sytuacji, gdy skarżący nie zamierzał dalej korzystać z usług tego pełnomocnika, a miał zamiar wnieść skargę do sądu administracyjnego, powinien od tego pełnomocnika uzyskać wszystkie istotne dla sprawy informacje. W takim przypadku obowiązkiem skarżącego było nie tylko odebranie korespondencji, którą organy administracji kierowały w przedmiotowej sprawie do pełnomocnika, ale również ustalenie, w jakiej dacie pełnomocnikowi została doręczona zaskarżona decyzja oraz jaki jest tryb i sposób jej zaskarżenia. Nieposiadanie wykształcenia prawniczego i przez to brak wiedzy co do sposobu liczenia terminów, zdaniem Sądu w tym przypadku nie stanowiło okoliczności niezawinionej, a wskazywało tylko na to, że skarżący nienależycie dba o swoje interesy.
Wskazać w tym miejscu należy, iż w orzecznictwie zarówno sądów administracyjnych jak i Sądu Najwyższego ugruntowany został ponadto pogląd, iż wszelkie działania (a także ewentualne uchybienia) ustanowionego w sprawie pełnomocnika w pełni obciążają mocodawcę, a profesjonalny pełnomocnik reprezentujący stronę zobowiązany jest do działania z równą starannością, jakby działał we własnym imieniu. Wniosku o przywrócenie terminu nie można więc oprzeć na tej podstawie, iż to nie strona, a jej pełnomocnik dopuścił się zaniedbania w postaci nie informowania mocodawcy o terminie doręczenia decyzji oraz sposobie i trybie jej zaskarżenia, a takie właśnie zarzuty można wyprowadzić z treści przedmiotowego wniosku. Wskazać przy tym należy, iż zarzuty takie nie podlegają ocenie Sądu, a do ich oceny właściwa byłaby w tym przypadku Okręgowa Rada Adwokacka w [...].
Z tego też względu Sąd na podstawie art. 86 §1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił, jak w sentencji.
/-/ D. Rzyminiak-Owczarczak