Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z dnia [...] r. /-/ E. Podrazik
Decyzją z dnia [...] roku, nr [...], Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., nr [...], w której odmówiono A. M. umorzenia otrzymanych środków na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości [...] zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia [...] r.
Wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2017 r. WSA w Poznaniu oddalił skargę A. M. na opisaną wyżej decyzję Wojewody [...].
Pismem z dnia [...] r. A. M. złożyła wniosek o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji Wojewody [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...]. Skarżąca wskazała na możliwość wszczęcia przeciwko niej postępowania egzekucyjnego i podniosła, że rodzi to niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej: p.p.s.a.), Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie decyzji, w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przyjmuje się, że niebezpieczeństwo to grozi szkodą, której nie wynagrodzi ani późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie do stanu pierwotnego. Taką sytuacją okaże się w szczególności utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych cech nie może być zastąpiony innym przedmiotem.
Trzeba jednocześnie zaznaczyć, że przedmiotem ochrony tymczasowej nie są wszystkie rozstrzygnięcia organów administracji publicznej, lecz jedynie te, które nadają się do wykonania. Przez wykonanie należy rozumieć dobrowolne lub przymusowe zrealizowanie stanu zawartego w danym akcie. Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 30 kwietnia 2010 roku, sygn. akt II OZ 381/10, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
Z akt sprawy wynika tymczasem, że przedmiotem zaskarżenia były odmowne decyzje administracyjne wydane w przedmiocie umorzeniu należności pieniężnych objętych obowiązkiem zwrotu przez skarżącą (środków przyznanych skarżącej na podjęcie działalności gospodarczej). Ponadto w istocie wolą skarżącej jest powstrzymanie grożącego jej postępowania egzekucyjnego co do wymienionych należności. Należy zatem zauważyć, iż ze swej istoty decyzja o odmowie umorzenia należności pieniężnych (środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej) nie ma cechy wykonalności w rozumieniu art. 61 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków musi być bezpośrednio związane z wykonywaniem zaskarżonego aktu. W przedmiotowej sprawie związek taki nie występuje. W szczególności funkcjonowanie zaskarżonych decyzji Wojewody [...] i Starosty [...] w obrocie prawnym pozostaje bez wpływu na możliwość wszczęcia postępowania przed sądem powszechnym czy postępowania egzekucyjnego przeciwko skarżącej.
W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
/-/ E. Podrazik