Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 września 2017 r. wniosku W. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2017 r. Nr [...] w przedmiocie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko; postanawia oddalić wniosek. /-/ T. Świstak
W. M. wnosząc do tutejszego Sądu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 stycznia 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na uruchomieniu punktu kruszenia gruzu, betonu i innych materiałów budowlanych oraz punktu skupu złomu, na działce nr [...] i [...], obręb D., gm. D., złożyła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wskazano, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować będzie możliwością wystąpienia inwestora o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla planowanego przedsięwzięcia w postaci kruszarni gruzu oraz skupu złomu i tym samym zaistnienia szkody dla skarżącej. Zaznaczono, że w sytuacji spełnienia pozostałych przesłanek dla wydania decyzji o warunkach zabudowy, inwestor będzie miał możliwość w najbliższym czasie rozpocząć planowaną inwestycję tj. uruchomić przedsięwzięcie. Ponadto podniesiono, że skarżąca jest właścicielką i użytkownikiem sąsiedniej nieruchomości, prowadzi działalność gospodarczą w budynku sąsiadującym z terenem, na którym zaplanowano inwestycję. Zdaniem skarżącej zrealizowana inwestycja będzie negatywnie oddziaływać na jej zdrowie od chwili jej uruchomienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej: P.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na zasadzie wynikającej z dyspozycji przepisu artykułu 61 § 3 powyższej ustawy, po przekazaniu skargi sądowi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, w tym aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Analiza art. 61 § 3 P.p.s.a. wskazuje, że zasadnicze znaczenie dla wstrzymania wykonania decyzji ma jej charakter prawny. Przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania, przy czym przez wykonanie aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, że decyzja w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia nie mieści się w katalogu decyzji nadających się do wykonania (por. postanowienia NSA: z dnia 27 stycznia 2011 r., II OZ 28/11; z dnia 19 marca 2008 r., II OZ 228/08; z dnia 1 lutego 2010 r., II OZ 35/10; z dnia 6 lipca 2010 r., II OZ 658/10, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl ). Tego typu decyzja stwierdza jedynie warunki i wymogi, jakie powinny zostać zachowane przy realizacji przedsięwzięcia.
Decyzja taka ma charakter opiniodawczy i zapada w postępowaniu stanowiącym etap poprzedzający wydanie np. decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o pozwoleniu na budowę, co wynika wprost z art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1405). Zatem to nie decyzja środowiskowa, a rozstrzygnięcia, dla których jej wydanie jest warunkiem, mogą podlegać wykonaniu (jak np. pozwolenie na budowę). Decyzja ta nie zezwala bezpośrednio na realizację inwestycji, nie może zatem spowodować niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Sama obawa, że w przyszłości zostaną podjęte akty administracyjne, które doprowadzą do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej.
Wobec powyższego, stosownie do art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ T. Świstak