Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu I. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 07 lutego 2019 r. o utrzymaniu w mocy postanowienia referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2018 r. o umorzeniu postępowania z wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. S., I. K., T. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2016r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zatwierdzenia projektu budowanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie /-/ W. Batorowicz
Pismem z dnia 09 listopada 2018 r. skarżący I. K. ponownie przesłał wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego (k. 1430 akt sądowych).
Rozpoznając wniesiony wniosek referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu postanowieniem z dnia 31 grudnia 2018 r. umorzył postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W terminowo wniesionym sprzeciwie I. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia w całości.
Postanowieniem z dnia 07 lutego 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł I. K. wnosząc o jego uchylenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - dalej "P.p.s.a."), zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1 - 10 P.p.s.a..
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 260 § 1 i § 2 P.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień referendarza sądowego w przedmiocie prawa pomocy, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Postanowienie, o którym mowa w art. 260 § 1 P.p.s.a. nie zostało wymienione w żadnym z punktów art. 194 § 1 P.p.s.a., ponadto ustawa nie przewiduje wniesienia zażalenia na tego rodzaju postanowienie. Stosownie bowiem do art. 260 § 2 P.p.s.a., Sąd orzeka bowiem jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu co oznacza, że droga sądowa zostaje wyczerpana.
Mając na uwadze powyższe regulacje oraz zasadę dwuinstancyjności postępowania sądowego należy stwierdzić, że w obowiązującym stanie prawnym, na postanowienie wydane po rozpoznaniu sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego, zażalenie nie przysługuje.
Zgodnie z art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne.
Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ W. Batorowicz