Dnia 11 lipca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku B. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 1450/16 w sprawie z skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń - postanawia - Odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę B. S. (dalej w skrócie: “skarżąca") na opisaną w sentencji postanowienia decyzję. Wyrok uprawomocnił się w dniu 6 maja 2017 r.
W dniu 15 maja 2017 r. skarżąca nadała w placówce operatora pocztowego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku. Jednocześnie przesłała również wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu skarżąca podała, że nie brała udziału w rozprawie w trakcie której nastąpiło ogłoszenie wyroku. Ponieważ nie otrzymała żadnego pisma z sądu odnośnie rozstrzygnięcia sprawy, w dniu 10 maja 2017 r. odbyła rozmowę telefoniczną, w trakcie której pracownik sądu poinformował ją o trybie postępowania oraz zwrócił uwagę na treść pouczenia doręczonego wraz z zawiadomieniem o rozprawie. Dalej przyznała, że nie zapoznała się z treścią pouczenia, wskazując, że spowodowane to było przebytą długą chorobą i brakiem racjonalnego myślenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm. - w dalszej części: "Ppsa"), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym uzależnione jest od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym.
Zgodnie z art. 86 Ppsa przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, natomiast art. 87 Ppsa stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w terminie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, jednocześnie w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wraz z wnioskiem strona winna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Sąd stwierdził, że mimo zachowania przez skarżącą terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu i złożenia jednocześnie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku - nie uprawdopodobniła ona braku winy w uchybieniu terminu.
Brak winy w uchybieniu terminowi powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik szczególnej staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy uwzględnieniu także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Okoliczności przemawiające za uznaniem braku winy w uchybieniu terminowi muszą mieć charakter wyjątkowy i niezależny od wnioskodawcy. Nawet lekkie niedbalstwo wyklucza przyjęcie, że okoliczność na którą powołuje się wnioskodawca, miała charakter niezawiniony.
W przedmiotowej sprawie skarżąca została skutecznie zawiadomiona o terminie rozprawy, a w doręczonym jej zawiadomieniu o rozprawie zawarto pouczenie o tym, że niestawiennictwo stron nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, jak również, że w sprawach w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się wyłącznie na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku.
Skarżąca przyznała, że nie zapoznała się z treścią pouczenia, nie można więc mówić o braku winy w uchybieniu terminu.
Wprawdzie skarżąca nie była obecna przy ogłaszaniu wyroku, jednakże udział stron na rozprawie jest ich prawem, a nie obowiązkiem. Strona, która nie stawia się na rozprawie, powinna dołożyć starań, aby skontaktować się z sądem i ustalić, czy i ewentualnie jak sprawa została zakończona, celem podjęcia ewentualnych dalszych czynności w sprawie.
Z powyższych względów, na podstawie art. 86 § 1 Ppsa należało odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku