Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu M. W. od pkt II postanowienia referendarza sądowego z dnia 2 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 1770/15 dotyczącego odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika w sprawie z jej skargi na niewykonanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2013 r., sygn. akt II SAB/Rz 64/11 zapadłego w sprawie ze skargi M. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie nierozpoznania odwołania - postanawia - utrzymać w mocy pkt II postanowienia referendarza sądowego dotyczący odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika.
Postanowieniem z dnia 2 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 1770/15 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, po rozpoznaniu wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy, w pkt I) zwolnił skarżącą od kosztów sądowych; w pkt II) odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika.
W zakreślonym terminie do wniesienia środka zaskarżenia M. W. złożyła sprzeciw zaskarżając ww. postanowienie referendarza sądowego w części dotyczącej jego pkt II) o odmowie przyznania prawa pomocy w postaci ustanowienia pełnomocnika z urzędu. W ocenie skarżącej wydane orzeczenie jest niesłuszne i niesprawiedliwe, gdyż uzasadniła i udokumentowała, że nie jest w stanie bez uszczerbku koniecznego dla siebie i męża ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych oraz kosztów pomocy prawnej adwokata z wyboru. Podniosła, że ze względu na trudną sytuację finansową, nie może zatrudnić adwokata z wyboru, którego to pomoc w przedmiotowej sprawie jest niezbędna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej "P.p.s.a."), rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień referendarza sądowego, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 (w tym od postanowień o odmowie przyznania prawa pomocy art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a.), sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 P.p.s.a.). Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (art. 260 § 3 P.p.s.a.).
Na wstępie zaznaczenia wymaga, że w niniejszej sprawie wniosek
M. W. o udzielenie pomocy prawnej dotyczył zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Zgodnie z treścią art. 245 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 P.p.s.a.). Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Natomiast w świetle art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., prawo pomocy w częściowym zakresie, w tym, obejmującym ustanowienie fachowego pełnomocnika (art. 245 § 3 P.p.s.a.) przyznawane jest osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Dokonana przez Sąd analiza złożonego wniosku pozwala uznać, że stanowisko referendarza sądowego w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i odmowy ustanowienia pełnomocnika jest zasadne.
Z akt sprawy wynika, że M. W. pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem. Ich dochód stanowi renta w wysokości odpowiednio 1455 zł i 1664 zł. Ich zobowiązania i stałe wydatki to opłaty za: energię elektryczną - 138,47 zł, gaz - 388,95 zł, wodę - 150 zł, kanalizację - 117,50 zł, koszty wykupu leków - 1.122 zł, koszty dojazdów - 436 zł, koszty wyżywienia 871 zł. Jako majątek skarżąca wskazała dom o pow. 64 m² na działce siedliskowej o pow. 0,21 ha.