Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
II SA/Rz 654/11
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] o odmowie udzielenia pomocy finansowej w formie zasiłku celowego.
Przesyłka zawierająca tą decyzję adresowana do Z. K. została awizowana w dniu 8 kwietnia 2011 r. z uwagi na nieobecność adresata. W ostatnim dniu w którym możliwy był odbiór przesyłki tj. w dniu 22 kwietnia 2011 r. Z. K. odmówiła przyjęcia korespondencji z uwagi na "różne znaki sprawy podane na potwierdzeniu odbioru przesyłki [...]/11 i na przesyłce [...]/2011, co uniemożliwia jednoznaczną identyfikację zawartości przesyłki". Z taką adnotacją przesyłkę zwrócono nadawcy. Kolegium ponownie przesłało Z. K. w/w decyzję, którą tym razem odebrała w dniu 16 maja 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., określanej dalej jako P.p.s.a.), skargę do sądu wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Stosownie zaś do treści art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu. Sąd odrzuca skargę postanowieniem, co może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 P.p.s.a.).
W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 z 2000 r. poz. 1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.) jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu przez pocztę lub inny organ albo w inny sposób, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy. W przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata (art. 47 § 2 k.p.a.). Z powyższego wynika, że adresat nie może przez odmowę przyjęcia pisma uchylić się od skutków prawnych doręczenia.
Przekładając wyżej opisane przepisy na realia niniejszej sprawy należy stwierdzić, że dokonana przez Z. K. pierwotna odmowa odbioru przesyłki skutkuje przyjęciem, że decyzja została doręczona stronie skutecznie w dniu odmowy jej przyjęcia tj. dnia 22 kwietnia 2011 r. Zatem skargę nadaną przez Z. K. w Urzędzie Pocztowym w dniu 15 czerwca 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie należy uznać za wniesioną z uchybieniem 30 dniowego terminu do jej wniesienia.
Nie budzi wątpliwości Sądu, że przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję została skierowana na prawidłowy adres zamieszkania Z. K. Nadto przesyłka ta zawierała prawidłową datę wydanej w sprawie decyzji. Odnosząc się zaś do zarzutu skarżącej w zakresie nieprawidłowego sposobu oznakowania przesyłki - przez podanie na druku przesyłki znaku sprawy "[...]/11" zamiast "[...]/2011" należy wskazać, że takie oznaczenie przesyłki przez organ nie dawało podstawy do uznania, że przesyłka była nieprawidłowo oznaczona. Skarżąca miała bowiem możliwość identyfikacji przesyłki, gdyż na kopercie znajdował się znak sprawy odpowiadający numerowi zaskarżonej decyzji tj. [...]/2011.
W tym miejscu należy stwierdzić, że w sytuacji odmowy przyjęcia przez skarżącą decyzji objętej skargą - Kolegium bezzasadnie wysłało ponownie przesyłkę zawierającą zaskarżoną decyzję na adres skarżącej. Takie działanie organu nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa i nie pozwala uznać, że skutecznie doręczenie decyzji nastąpiło dopiero w dniu 16 maja 2011 r. tj. w dniu odebrania kolejnej przesyłki przez Z. K., i że dopiero wówczas rozpoczął bieg terminu do złożenia skargi, mimo, że takie było pouczenie. W żaden sposób nie można bowiem zakwestionować skuteczności doręczenia w myśl wyżej powołanych przepisów art. 47 § 1 i § 2 k.p.a.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. oraz art. 58 § 3 P.p.s.a. należało orzec, jak w sentencji postanowienia.