Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 2 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku r.pr. M. S. o przyznanie kosztów pomocy prawnej z tytułu sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 849/14 oddalającego skargę L. T. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie robót budowlanych postanawia odmówić przyznania r.pr. M. S. wynagrodzenia z tytułu udzielonej skarżącemu pomocy prawnej.
Wyrokiem z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt j.w. WSA w Rzeszowie oddalił skargę L. T. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...], przyznając jednocześnie r.pr. M. S. wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł z tytułu zwrotu kosztów udzielonej skarżącemu z urzędu nieopłaconej pomocy prawnej.
W opinii z dnia 23 grudnia 2014 r. /data złożenia w Sądzie/ pełnomocnik skarżącego wskazała na brak podstaw do wniesienia od w/w wyroku skargi kasacyjnej, wnosząc o przyznanie według norm przepisanych wynagrodzenia za jej sporządzenie.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek stwierdzono, co następuje:
_@KON@_Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W przypadku radców prawnych reguluje je rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U.
z 2013 r., poz. 490), które w § 15 stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż
150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 i 4 (pkt 1) oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego (pkt 2).
Abstrahując od kosztów udzielonej przez pełnomocnika pomocy prawnej należy zwrócić uwagę na treść § 16 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Jak z powyższego wynika, przedmiotowe oświadczenie jest nieodzownym elementem wniosku o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została w żadnej części wynagrodzona. Samo żądanie w tym zakresie, bez stosownego oświadczenia, nie jest wystarczające. Treść tego oświadczenia została we wskazanym przepisie precyzyjnie określona i w sytuacji jego braku pełnomocnik nie może wywodzić prawa do wynagrodzenia wyłącznie na podstawie sformułowanego przez siebie wniosku o jego przyznanie.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 14 października 1998 r.
II CKN 687/98, niezłożenie przez pełnomocnika wskazanego oświadczenia nie stanowi braku formalnego pisma lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku, w związku z czym jako nieuzasadniony podlega on oddaleniu.
Stanowisko takie wynika również z postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2005 r., II FZ 625/05, według którego samo żądanie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, bez stosownego oświadczenia stanowiącego zasadniczy składnik uzasadnienia wniosku, nie jest wystarczające.