Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Jankowski po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. M. na pismo Wojewody w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej p o s t a n a w i a odrzucić skargę
W dniu [...] r. K. M. złożyła do Wojewody wniosek w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez Z. M. nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewoda uznał, że spełnione zostały wymogi określone w przepisach ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej i wezwał wnioskodawczynię do wskazania w terminie 6 miesięcy formy realizacji prawa do rekompensaty, numeru bankowego w razie wyboru świadczenia pieniężnego oraz przedłożenia operatu szacunkowego określającego wartość nieruchomości pozostawionej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, poinformowano wnioskodawczynię, że dokonanie ww. czynności jest niezbędnym warunkiem zakończenia przedmiotowej sprawy w drodze decyzji administracyjnej i że na ww. postanowienie nie służy zażalenie, ale można je zaskarżyć w odwołaniu od decyzji.
Pismem z dnia [...] r. K. M. wniosła o zmianę postanowienia z dnia [...] r. i wznowienie postępowania w przedmiotowej sprawie.
Wojewoda , pismami z [...] r. i [...] r., ponownie wezwał wnioskodawczynię do przedłożenia operatu szacunkowego oraz poinformował, że wniosek o wznowienie postępowania składa się po jego ostatecznym zakończeniu, tj. po wydaniu decyzji orzekającej.
Pismem z dnia [ ..] r. K.M. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na pismo Wojewody w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza analiza, czy sprawa będąca jej przedmiotem należy do właściwości sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zasadą jest, że kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.
Poddanie w ww. przepisie wykonywania administracji publicznej kontroli sądu administracyjnego nie oznacza, że cała działalność administracji publicznej została taką kontrolą objęta. Ograniczenie jej zakresu wynika z treści art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej ppsa, który enumeratywnie wylicza formy działania administracji publicznej podlegające kontroli przez sądy administracyjne.
W myśl art. 3 § 2 ppsa kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;