Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. L. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
Uzasadnienie :
Z. W. I. N. B. w S. decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Organu I instancji w przedmiocie nakazu rozbiórki. Decyzja Organu odwoławczego została wysłana do P. L. na adres ul. [...], [...], jej odbiór pokwitowała E. L. w dniu 20 listopada 2017 r.
W dniu 16 lutego 2018 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) P. L. zaskarżyła powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu tego wniosku wskazała, że decyzja została w sposób nieprawidłowy doręczona na inny adres, aniżeli adres jej zamieszkania. Przesyłkę odebrała mama, która nie była do tego uprawniona, gdyż nie jest jej domownikiem ani nie posiada pełnomocnictwa do odbioru przesyłek pocztowych. Przy czym mama przesyłkę poleconą przekazała dopiero podczas odwiedzin w dniu 11 lutego 2018 r. Skarżąca zaznaczyła, że wcześniej informowała inspektorów nadzoru budowlanego o zmianie adresu, zaś prośbę o przywrócenie terminu złożyła przed upływem 7 dni od momentu jej otrzymania. Do wniosku załączyła oświadczenie E. L. o odbiorze listu poleconego skierowanego do Skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Orzeczenie w tym przedmiocie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie wniosek zasługuje na uwzględnienie, gdyż wszystkie wskazane wymogi zostały spełnione.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z oświadczeniem Skarżącej przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 11 lutego 2018 r., a zatem złożenie wniosku w dniu 16 lutego 2018 r. nastąpiło z zachowaniem siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Spełniony został również warunek z art. 87 § 4 p.p.s.a., skoro wniosek złożono wraz ze skargą. Skarżąca wykazała również brak winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi.
Brak winy oznacza sytuację, w której wystąpiły niezależne od strony i niemożliwe do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Przywrócenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie (por. postanowienie NSA z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt I OZ 91/15, lex nr 1643289). Przywrócenie terminu nie jest zatem możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.