Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. J. -G. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej za postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie ze skargi S. B. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu A. J. - G. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - kwotę [...] (słownie: [...]) złotych, która obejmuje kwotę [...] zł, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącej na zasadzie prawa pomocy.
Postanowieniem wydanym w dniu 15 lipca 2016 r., referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Szczecinie, ustanowił dla skarżącej radcę prawnego oraz zwolnił z kosztów postępowania w przedmiotowej sprawie.
Na tej podstawie, Okręgowa Izba Radców Prawnych w S., na pełnomocnika skarżącej wyznaczyła radcę prawnego A.J.
Wyznaczony pełnomocnik w dniu [...] złożył w Sądzie pismo procesowe stanowiące uzupełnienie skargi. W piśmie tym wniósł także o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że pomoc ta nie została opłacona.
Następnie wyrokiem wydanym w dniu 17 listopada 2016 r. w trybie uroszczonym Sąd orzekł o oddaleniu skargi S.B. na rzeczone postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S.
Referendarz sądowy, zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz.718 ze zm.) - dalej "P.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1805). Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, opłaty maksymalne wynoszą w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w innej sprawie - 480 zł.
Stosownie natomiast do § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Stosownie do treści § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Reasumując, mając na uwadze przywołane przepisy, w tym § 4 ust. 1 rozporządzenia, należało w sprawie ustalić opłatę w wysokości ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit c) rozporządzenia, czyli ½ opłaty maksymalnej wynoszącej 480 zł, co stanowi kwotę 240 zł. Wskazaną kwotę należało zaś podwyższyć, w myśl przywołanego wyżej § 4 ust. 3 rozporządzenia o 23 % stawki podatku od towarów i usług (55,20 zł). Ponadto zaznaczyć należy, że zgodnie § 2 ust. 1 pkt 1 z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 2193) od skarg na postanowienia wydane w postepowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi 100 zł, co oznacza, iż wynagrodzenie pełnomocnika ustalane jest w stałej wysokości nie zaś w stosunku do wysokości nałożonej zaskarżonym postanowieniem grzywny.
Referendarz stwierdził przy tym, że czynności pełnomocnika nie noszą cech pozwalających na podniesienie wysokości opłaty, na zasadzie w § 4 ust. 2 rozporządzenia. Mając na uwadze nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy uznano, że kwota 295,20 zł wynagrodzenia jest adekwatna do czynności podjętych w sprawie przez pełnomocnika.
Wobec tego, referendarz działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji