Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. S. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta [...] r., znak: [...] orzekającej o uznaniu pobranego świadczenia alimentacyjnego za świadczenie nienależne w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta Miasta [...] r., znak: [...]
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] r. orzekającą o uchyleniu w całości decyzji własnej z dnia [...] r. przyznającej M. S. świadczenia alimentacyjne na rzecz K. S. oraz o odmowie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz K. S. za okres od [...] r. w kwocie [...] zł.
Pismem z dnia [...] r. K. S., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego M. S., działającą przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na opisaną wyżej decyzję.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta [...]r., znak: [...] orzekającej o uznaniu pobranego świadczenia alimentacyjnego w wysokości [...] zł za świadczenie nienależne - z powodu prawdopodobieństwa wyrządzenia znacznej szkody finansowej i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że organ wydał zaskarżoną decyzję przedwcześnie i bez podstawy prawnej, a jej wykonanie spowoduje znaczną szkodę majątkową dla skarżącego i jej przedstawiciela ustawowego, którzy znajdują się w trudnej sytuacji finansowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego wniosku w tym przedmiocie do sądu. W myśl bowiem art. 61 § 3 wskazanej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Powołana regulacja prawna przewiduje jednocześnie możliwość wstrzymania zaskarżonych aktów wydanych lub podjętych w granicach tej samej sprawy.
W niniejszej sprawie skarżący domaga się wstrzymania wykonania decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji - Prezydenta Miasta w sprawie uznaniu pobranego świadczenia alimentacyjnego za świadczenie nienależne.
Konieczne jest zatem odniesienie się do dopuszczalności wstrzymania objętej wnioskiem decyzji. W kwestii omawianego zagadnienia (patrz T. Woś, H. Knysiak - Molczyk M. Romańska. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydawnictwo LexisNexis, Wyd. 5. s. 495-496) zwraca się uwagę, że kluczowe dla zakresu zastosowania ww. przepisu będzie znaczenie, jakie się przypisze dla pojęcia "sprawy", w granicach której sąd może wstrzymać wykonanie aktu lub czynności. Przyjęte jest, że ustawodawca odsyła do stosowania pojęcia "sprawy" w znaczeniu materialnoprawnym. Przyjęte jest również, że zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 P.p.s.a., który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli, a także art. 134 i art. 135 tej ustawy, które regulują zakres sądowej kontroli. Ten ostatni przepis stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Można więc powiedzieć, że pojęcia "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy, której dotyczy skarga" zakreślają zbliżone ramy prawne.
Reasumując uznaje się, że tożsamość pojęcia "sprawy" w sposób wyżej określony wyznaczają elementy skonkretyzowanego w danym rozstrzygnięciu stosunku prawnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw, tj. prawnej i faktycznej (por. postanowienia NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I FZ 404/11 opubl. w Lex nr 1069479, z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 138/12 opubl. w Lex nr 1121276). Jednakże mimo stwierdzenia tak szerokiego ujmowania sprawy administracyjnej, nie uprawnia to sądu administracyjnego do wstrzymania wykonania decyzji organu pierwszej instancji, gdy brak było merytorycznej kontroli dokonanej przez organ drugiej instancji.
W świetle powyższych rozważań wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji wydanej przez organ I instancji po wydaniu zaskarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony. Jakakolwiek można uznać, że decyzja ta wydana została w granicach tej samej sprawy, to jednak w pierwszej kolejności musi ona zostać poddana kontroli instancyjnej. Wskazać przy tym należy, że wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji organu I instancji, a zatem bez celowe jest orzekanie przez Sąd o wstrzymaniu wykonania decyzji w sytuacji gdy może to nastąpić na skutek wniesienia odwiania.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec, jak na wstępie.