Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. R. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego p o s t a n a w i a: odrzucić skargę
Decyzją z dnia [...]. Nr [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej odmówił T. R. przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego.
Powyższe rozstrzygnięcie, zawierające pouczenie o prawie wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego za pośrednictwem Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji, strona odebrała w dniu [...]. (potwierdzenie odbioru k. 13 akt administracyjnych).
Pismem z dnia [...]. T. R. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na ww. decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie podnosząc, iż wniesienie skargi nastąpiło z naruszeniem art. 52 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a.", skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2).
Obowiązek wyczerpania środków odwoławczych, przed wniesieniem skargi do Sądu, wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania (por. postanowienie WSA w Opolu z dnia 3 lutego 2004 r. sygn. akt II SA/Wr 2614/00, dostępne na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
W przypadku, gdy przedmiotem skargi jest decyzja, to taka skarga jest dopuszczalna jedynie wówczas, gdy została wniesiona na akt administracyjny wydany w trybie odwoławczym, tj. na ostateczną decyzję organu II instancji, albowiem przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanym dalej "k.p.a.", przewidują możliwość zaskarżenia decyzji wydanej w pierwszej instancji poprzez złożenie odwołania (art. 127 § 1 k.p.a.).
W niniejszej sprawie T. R. złożył skargę na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...]. Nr [...]w przedmiocie zasiłku okresowego. Powyższe, w ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości, albowiem przesądza o tym treść uzasadnienia skargi oraz dołączona do niej decyzja Dyrektora MOPS z dnia [...].
Należy wyjaśnić, że zaskarżona decyzja jest decyzją pierwszoinstancyjną, albowiem od niej przysługiwało odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, o czym organ prawidłowo pouczył stronę w doręczonym rozstrzygnięciu. Na taką decyzję, jak już wyżej wspomniano, nie służy skarga do sądu administracyjnego, gdyż nie istnieje prawna możliwość skarżenia decyzji wydanej przez organ I instancji.
W myśl z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn niż wskazane w pkt 1-5 przedmiotowego przepisu wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.