Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego R. J. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzoną skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Sz 76/17 oddalającego skargę W. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych p o s t a n a w i a: przyznać radcy prawnemu R. J. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - kwotę [...] złotych, która obejmuje kwotę [...] zł, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącemu na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem wydanym w dniu 25 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 76/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę W. G. na opisaną w sentencji decyzję Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.
W pkt. II wyroku Sąd przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wynagrodzenie na rzecz radcy prawnego R. J. za pomoc prawną udzieloną z urzędu w I instancji.
W dniu 25 lipca 2017 r. pełnomocnik złożył skargę kasacyjną od rzeczonego wyroku Sądu, wnosząc jednocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt II OSK 2133/17 oddalił skargę kasacyjną.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.- dalej P.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie aktem określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez radcę prawnego z urzędu jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1715 - dalej rozporządzenie).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia opłaty wynoszą w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli sprawę prowadził ten sam radca prawny w drugiej instancji 50 % opłaty określonej w pkt 1 tego paragrafu (tj. w niniejszej sprawie [...] zł), nie mniej niż [...] zł.
W myśl natomiast § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2 - 4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Stosownie do dyspozycji § 4 ust. 2 rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nie przekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4 następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
W rozpoznawanej sprawie stosownie do treści § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy (stopień jej zawiłości) należało ustalić opłatę w wysokości wskazanej w § 21 ust.1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, czyli 50% z opłaty wynoszącej [...] zł, co stanowi kwotę [...]zł (1/2 z [...] zł). Stawkę tę zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23%), co w konsekwencji daje kwotę [...]zł.
Z tych względów, na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b wyżej wskazanego rozporządzenia, orzec należało jak na wstępie.