Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia - odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi -
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] Komendanta Głównego Policji odmówił K. S. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji tego organu z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...].
Przesyłka zawierająca powyższe postanowienie została zwrócona do organu z adnotacją o jej dwukrotnym awizowaniu i niepodjęciu przez adresata w terminie. Po ponownej próbie, postanowienie zostało doręczone K. S. w dniu 27 marca 2014 r.
W dniu 22 maja 2014 r. K. S. wniósł na powyższe postanowienie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku podał, że od października 2013 r. przebywa nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim. Był skupiony na stanie swojego zdrowia i nie przebywał wyłącznie w mieszkaniu służbowym pod adresem [...]. Wskazał, że z uwagi na terminy wizyt lekarskich, badań i innych czynności związanych ze stanem jego zdrowia nie mógł odebrać korespondencji kierowanej do niego przez Komendanta Głównego Policji. Zaskarżone postanowienie odebrał osobiście w siedzibie organu, gdy załatwiał sprawy związane z jego stanem zdrowia. Wyjaśnił, że nie posiadał żadnej wiedzy na temat tego postanowienia, gdyż mnie mógł go odebrać z placówki pocztowej. Nie przebywał wówczas w swoim mieszkaniu służbowym i nie było żadnej innej osoby, która w jego imieniu mogłaby to uczynić.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o nieuwzględnienie wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wyjaśnił, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 27 marca 2014 r. Podniósł także, że skarżący nie uprawdopodobnił, iż nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Wskazał, że skarżący w dotychczasowej korespondencji, w tym we wniosku o przywrócenie terminu, wskazywał adres do korespondencji [...]. Mógł on zatem podjąć właściwe kroki umożliwiające wniesienie ewentualnych środków zaskarżenia. Tym samym skarżący zaniedbał prawidłowego prowadzenia swoich spraw.
Przy piśmie procesowym z dnia 26 sierpnia 2014 r. skarżący przedstawił kopie zaświadczeń lekarskich potwierdzających jego niezdolność do pracy w dniach: od 8 listopada 2013 r. do 22 listopada 2013r., od 23 listopada 2013 r. do 6 grudnia 2013 r., od 7 grudnia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., od 1 stycznia 2014 r. do 30 stycznia 2014 r., od 31 stycznia 2014 r. do 14 lutego 2014 r., od 15 lutego 2014 r. do 13 marca 2014 r., od 14 marca 2014 r. do 10 kwietnia 2014 r., od 11 kwietnia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. oraz od 1 maja 2014 r. do 29 maja 2014 r.
W piśmie procesowym z dnia 17 listopada 2014 r. skarżący wyjaśnił, że przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi ustała w dniu 21 maja 2014 r., tj. w dniu w którym dowiedział się o wydaniu zaskarżonego postanowienia. Wyjaśnił, że jego stan zdrowia uległ poprawie na tyle, że w dniu 21 maja 2014 r. załatwiając sprawy związane z kolejnym zwolnieniem lekarskim był w siedzibie organu i wówczas dowiedział się wydaniu zaskarżonego postanowienia. Podniósł, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy, gdyż z uwagi na jego poważny stan zdrowia nie mógł dokonać odbioru zaskarżonego postanowienia, a co za tym idzie, nie mógł wnieść skargi w terminie.