Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
D. W., reprezentowany przez r. pr. A. K., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania.
Z uwagi na wniesienie skargi dotkniętej brakiem formalnym Przewodnicząca Wydziału II zarządzeniem z 1 lutego 2016 r. wezwała pełnomocnika skarżącego do usunięcia tego braku skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego przed sądami administracyjnymi. Wezwanie z 3 lutego 2016 r., stanowiące wykonanie ww. zarządzenia, zostało doręczone pełnomocnik skarżącego 12 lutego 2016 r. Pełnomocnik skarżącego przedstawiła pełnomocnictwo 24 lutego 2016 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi. Wniosek uzasadniony został tym, że podpisanie pełnomocnictwa przez skarżącego z uwagi na charakter jego służby, możliwe było dopiero w godzinach popołudniowych 18 lutego 2016 r., a więc w przedostatnim dniu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Pełnomocnik skarżącego dodała, że złożenie pełnomocnictwa w siedzibie Sądu w dniu jego podpisania nie było już możliwe z uwagi na zakończenie pracy Sądu, natomiast z powodu złego samopoczucia oraz niepokojących objawów chorobowych pełnomocnik skarżącego udała się na umówioną na początku tygodnia wizytę lekarską. Po podaniu leków lekarz zalecił jej bezwzględnie leżenie. Pełnomocnik skarżącego poradnię opuściła ok. godz. 20.00 i taksówką udała się do wynajętego mieszkania. Wyjaśniła nadto, że kancelarię prowadzi jednoosobowo, a na stałe mieszka w R., stąd też nie miała możliwości zlecenia komukolwiek wysłania przesyłki zawierającej pełnomocnictwo.
Postanowieniem z 15 marca 2016 r. Sąd przywrócił termin do wniesienia skargi, natomiast postanowieniem z 6 kwietnia 2016 r., na podstawie art. 156 w zw. z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a., sprostował z urzędu oczywistą omyłkę w postanowieniu tego Sądu z 15 marca 2016 r. w ten sposób, że w sentencji postanowienia w miejsce: "przywrócić termin do wniesienia skargi" wpisał: "odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi".
Na skutek zażalenia D. W. Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. akt I OZ 570/16, uchylił postanowienie z dnia 6 kwietnia 2016 r. wskazując, że taka ingerencja w treść sentencji orzeczenia w rzeczywistości zmienia to postanowienie co do istoty. Tym samym zmiany te nie stanowią sprostowania oczywistej omyłki, ale dotyczą merytorycznej treści postanowienia, co uznane zostało za niedopuszczalne.
Natomiast zażaleniem z dnia 4 kwietnia 2016 r. pełnomocnik Komendanta Głównego Policji zarzucił postanowieniu z 15 marca 2016 r. naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie i przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sytuacji braku ku temu jakichkolwiek podstaw, bowiem zarówno z treści uzasadnienia kwestionowanego postanowienia, jak i z wniosku pełnomocnika strony jednoznacznie wynika, iż D. W. nie dokonał w terminie czynności w postępowaniu sądowym wyłącznie z własnej winy.