Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania podniesionych zarzutów za nieuzasadnione postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
M. B. w skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania podniesionych zarzutów za nieuzasadnione, zawarł wniosek o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego. Skarżący nie uzasadnił powyższego wniosku.
Zarządzeniem sędziego sprawozdawcy z 27 marca 2015 r. skarżący został wezwany do sprecyzowania, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, wniosku o "wstrzymanie postępowania egzekucyjnego" poprzez wskazanie, którego konkretnie wstrzymania orzeczenia żąda, w szczególności poprzez wskazanie czy wniosek o wstrzymanie obejmuje zaskarżone postanowienie tj. postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] października 2014 r. Nr [...].
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący w piśmie z 10 kwietnia 2015 r. poinformował, że wniosek obejmuje zaskarżone postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z [...] września 2014 r. znak: [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej jako "P.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył sądowi orzekającemu w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji przesłanki orzeczenia zgodnego z roszczeniem wnioskującego, uzależniając tę możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji sąd administracyjny może orzec tylko, gdy stwierdzi, że wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (zob. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/2004.).
Wskazać także trzeba, iż w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania na wniosek skarżącego. Wobec tego skarżący zobowiązany jest wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa powyżej. Strona wnosząca o wstrzymanie wykonania winna więc wykazać okoliczności uzasadniające możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane, poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do zainteresowanego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Brak natomiast uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (vide: post. NSA z 18 maja 2004 r., FZ 65/04, niepubl.).