Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2007r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. W. - W. o wstrzymanie wykonania decyzji Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lutego 2007r. nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] grudnia 2006r. nr [...] w sprawie ze skargi J. W. - W. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lutego 2007r. nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej
W treści skargi z dnia 29 marca 2007r. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lutego 2007r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] marca 2006r. nr [...] przyznającej równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego pełnomocnik skarżącej - adwokat L.M. - zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji poprzedzającej. W uzasadnieniu tego wniosku przywołała okoliczność zobowiązania jej mocodawczyni do zwrotu wypłaconego już równoważnika pieniężnego precyzując dalej, iż wykonanie obydwu, objętych wnioskiem, decyzji spowoduje skutki materialnoprawne. Dalej zaś podała, że organ Straży Granicznej może wszcząć postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku dorobkowego skarżącej, a wówczas nawet pozytywne dla skarżącej rozstrzygnięcie sprawy, w przypadku skutecznie przeprowadzonej egzekucji, będzie bezcelowe.
W odpowiedzi na powyższą skargę Komendant Główny Straży Granicznej stwierdził, iż, w jego ocenie, w niniejszej sprawie nie występują przesłanki określone w art. 61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Należy zwrócić uwagę, iż każda decyzja (orzeczenie) wywołuje określone skutki prawne. Jednakże wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest tylko wtedy, gdy grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki.
Oznacza to, że Sąd w pierwszej kolejności obowiązany jest ustalić, czy to właśnie wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować takie zmiany w rzeczywistości, które mieściłyby się w tych dwóch wskazanych przez ustawodawcę kategoriach pojęciowych; przy czym tego rodzaju ustalenia Sąd powinien dokonać także w oparciu o argumenty przywołane przez stronę w skierowanym do Sądu wniosku o wstrzymanie.
Skarżąca wniosek o wstrzymanie wykonania odniosła do będącej przedmiotem jej skargi decyzji wydanej na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, w tej konkretnie sprawie, decyzji stwierdzającej nieważność decyzji przyznającej skarżącej prawo do określonego świadczenia pieniężnego (równoważnika za brak lokalu mieszkalnego).
Toteż badając możliwość wystąpienia okoliczności implikujących zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej należy ściśle określić skutek jaki wywołuje, czy mogłaby w dalszej kolejności wywołać zaskarżona decyzja.
W niniejszej sprawie skutek tak zaskarżonej decyzji, jak i decyzji ją poprzedzającej sprowadza się wyłącznie do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji Komendanta Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej przyznającej skarżącej ww. świadczenie. To z kolei oznacza, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji, jak też decyzji ją poprzedzającej nie przesądza w żaden sposób kwestii zwrotu pobranego już świadczenia na podstawie decyzji, którą później wzruszono w nadzwyczajnym trybie weryfikacji. W konsekwencji rozstrzygnięcie to nie przesądza również kwestii prowadzenia postępowania egzekucyjnego w przedmiocie zwrotu pobranego świadczenia, bowiem zaskarżona decyzja nie należy do tego rodzaju aktów administracyjnych, które mogłaby stanowić podstawę do ewentualnego wystawienia tytułu wykonawczego obejmującego egzekucję należności pieniężnych.
Przede wszystkim zasadność takiego stanowisko znajduje bezpośrednie potwierdzenie w mających tutaj zastosowanie przepisach rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 118, poz. 1014 ze zm.). Otóż stosownie do § 8 ust. 2 tego rozporządzenia w razie nienależnego pobrania przez funkcjonariusza równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego organy, o których mowa w § 6, wydają decyzję o jego zwrocie.
Dopiero zatem decyzja o zwrocie równoważnika pieniężnego i to w dodatku decyzja ostateczna mogłaby w przyszłości wywołać negatywne konsekwencje dla skarżącej w postaci skutków, które wymieniła we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji wydanych w obecnie rozpatrywanej przez Sąd sprawie.
Skoro zatem pełnomocnik skarżącej powiązała wniosek o wstrzymanie wykonania ze skutkami, które mogłaby wywołać inna - zawierająca odmienne rozstrzygnięcie - decyzja administracyjna, to nie można uznać, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji ochrony tymczasowej.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.