Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D.V. na zarządzenie Prezydenta W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu bonifikaty udzielonej nabywcy lokalu mieszkalnego w związku z jego zbyciem postanawia odrzucić skargę.
D.V. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na zarządzenie Prezydenta W. z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie zwrotu bonifikaty udzielonej nabywcy lokalu mieszkalnego w związku z jego zbyciem.
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wniósł o jej odrzucenie wywodząc, że sprawa zainicjowana niniejszą skargą ma charakter cywilny i jako taka pozostaje poza granicami właściwości rzeczowej sądów administracyjnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne właściwe są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych.
Przepis z art. 3 § 2 p.p.s.a. stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Ponadto zgodnie z art. 4 powyższej ustawy Sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Mając zatem na względzie powyższe zważyć należy, że nie każda działalność organów administracji publicznej podlega kontroli sądu administracyjnego, której istota sprowadza się do oceny zgodności z prawem działalności administracji publicznej. W ocenie Sądu poza granicami właściwości rzeczowej Sądu pozostaje m.in. kontrola przez sądy administracyjne zarządzenia Prezydenta W. z dnia [...] r. w sprawie zwrotu bonifikaty udzielonej w tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w związku z jego zbyciem przed upływem 5 lat podjęta na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518 ze zm., dalej u.g.n.). W niniejszej sprawie należy bowiem podzielić pogląd wyrażony w uchwale składu pięciu sędziów NSA z dnia 9 października 2000 r. z dnia 9 października 2000 r. (OPK 15/00), iż żądanie zwrotu udzielonej bonifikaty jest niczym innym, jak żądaniem zwrotu części ceny, a zatem nie powinno ulegać wątpliwości, że przepis z art. 68 ust. 2 u.g.n. wraz z innymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomości reguluje sprzedaż nieruchomości. Skoro więc sprzedaż nieruchomości jest stosunkiem cywilnoprawnym, to sprawa dotycząca zwrotu udzielonej bonifikaty jest, zgodnie z definicją zawartą w art. 1 k.p.c., sprawą cywilną (podobnie NSA w postanowieniu z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1338/10) i pozostaje poza granicami kognicji sądów administracyjnych.
Mając zatem na uwadze to, iż niniejsza sprawa nie podlega właściwości rzeczowej sądów administracyjnych, zasadnym było - stosownie do postanowień art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. - jej odrzucenie, co też orzeczono w sentencji postanowienia.