Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia D. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 maja 2009 r. sygn. akt II SA Wr 126/08 odmawiającego zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi D. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 6 grudnia 2004 r. [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie nabycia prawa własności nieruchomości postanawia odrzucić zażalenie.
Na rozprawie w dniu 22 maja 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu - po rozpoznaniu wniosków D. D. o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. dnia 6 grudnia 2004 r. podjętą w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie nabycia własności nieruchomości gruntowej, zgłoszonych na rozprawie w dniu 6 listopada 2008 r. (K-272), w piśmie z dnia 16 maja 2009 r. (K-329) oraz w piśmie z dnia 22 maja 2009 r. (K- 336) - ogłosił postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego.
W piśmie z dnia 22 maja 2009 r. (K-340) D. D. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie oświadczając: "zaskarżam jako strona postanowienie Sądu z dn. 22.05.2009 r. o nie zawieszeniu tej sprawy".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - zwanej dalej u.p.p.s.a - do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Zgodnie z art. 178 przywołanej ustawy wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. W tym kontekście podkreślić należy, że zgodnie z art. 194 § 1 u.p.p.s.a zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w pkt 1-10 tego przepisu, a także wówczas, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia środka zaskarżenia tego rodzaju. Przepis art. 194 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. przyznaje stronom postępowania prawo do kwestionowania w drodze zażalenia postanowień, których przedmiotem jest zawieszenie postępowania (z przyczyn określonych w art. 124-126 powołanej ustawy) oraz odmowa podjęcia zawieszonego postępowania. W przepisie art. 194 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a., ani w żadnym innym przepisie tej ustawy nie przewidziano wprost upoważnienia dla strony do wniesienia środka odwoławczego w postaci zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego co oznacza, że zażalenie na to postanowienie jest niedopuszczalne. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 31 października 2008 r. (II OZ 1138) kontynuacja postępowania sądowego będąca następstwem odmowy jego zawieszenia, nie może w istocie trwale szkodzić interesom żadnej ze stron. Postanowienie sądu pierwszej instancji, od którego nie przysługuje zażalenie, może bowiem podlegać kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego zgodnie z art. 191 u.p.p.s.a. o ile wniesiona zostanie skutecznie skarga kasacyjna.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zażalenie na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego jest niedopuszczalne i z tego względu - na podstawie wskazanych na wstępie przepisów - orzekł jak w sentencji postanowienia.