Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 25 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia w sprawie ze skargi K. S. na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości bazowych stawek czynszu najmu lokali użytkowych stanowiących własność Gminy Miejskiej [...] postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zgodnie zaś z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na wnioskodawcy. Uzasadnienie wniosku powinno zatem odnosić się do konkretnych okoliczności odzwierciedlających możliwość zajścia zagrożeń, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., co powinno stać się przedmiotem oceny sądu. Ocena ta jest zatem możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku, która powinna być spójna i odnosząca się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy. Co najmniej należałoby uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Brak uzasadnienia wniosku, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. uniemożliwia sądowi dokonanie oceny merytorycznej takiego wniosku.
W rozpatrywanej sprawie poza złożeniem wniosku strona skarżąca nie przedstawiła żadnej argumentacji uzasadniającej wniosek, co uniemożliwia Sądowi jakąkolwiek merytoryczną ocenę okoliczności, które mogłyby przemawiać za udzieleniem ochrony tymczasowej.
W rezultacie Sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia i dlatego też wniosek w tym przedmiocie nie został uwzględniony.
Zaznaczyć jednak należy, że odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia nie oznacza oceny zasadności skargi. Ewentualna niezgodność postanowienia administracyjnego z prawem, która co do zasady będzie przedmiotem oceny sądu w dalszym toku postępowania, jest kwestią niezależną od ochrony tymczasowej wynikającej z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.