Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Białek, , po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia 12 lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zgłoszonych zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego dotyczącego rozbiórki nadbudowanej części budynku postanawia: przywrócić termin do uiszczenia wpisu.
Postanowieniem z dnia 23 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę J. S. na postanowienie DWINB we W. z dnia 12 lutego 2016 r., wydane w przedmiocie odmowy uwzględnienia zgłoszonych zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego dotyczącego rozbiórki nadbudowanej części budynku, z powodu braku uiszczenia w terminie wpisu od skargi.
Postanowienie zostało skarżącej doręczone w dniu 8 czerwca 2016 r. W dniu 13 czerwca 2016 r. skarżąca wniosła za pośrednictwem Poczty Polskiej wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. W uzasadnieniu wniosku podniosła, że powodem nieopłacenia wpisu w terminie była jej choroba i pobyt w szpitalu. W załączeniu skarżąca przedłożyła kartę leczenia szpitalnego, z której wynika, że skarżąca przebywała w szpitalu od 12 do 18 maja 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 zd. pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej w skrócie: "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, przy czym postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Stosownie do art. 87 p.p.s.a. pismo wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1), jednakże wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu (§ 3). Ponadto na stronie ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4). Z kolei spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu (art. 88 p.p.s.a.). Tylko kumulatywne zaistnienie przesłanek określonych w art. 86 w związku z art. 87 p.p.s.a. będzie stanowiło podstawę do wydania przez sąd administracyjny postanowienia o przywróceniu terminu do dokonania czynności procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Warszawa 2015, art. 87, Nb 1).
Wyjaśnić również należy, że przesłanka braku winy, o której mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a., polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Zarówno w orzecznictwie, jak i nauce prawa panuje zgodność, że sąd oceniając tę przesłankę powinien przyjąć obiektywne mierniki staranności, których można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, uw. 5 do art. 87). W postanowieniu z 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OZ 246/08 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy. Z brakiem winy mamy natomiast do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminu, i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu, jak np. nagła choroba. Stąd też stwierdzić należy, że o braku winy można mówić w sytuacji, gdy dana przeszkoda w dokonaniu czynności, skonfrontowana z obiektywnymi miernikami staranności, prowadzi do wniosku, iż zobowiązany do dokonania określonej czynności postępowania nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu do jej dokonania, nawet przy użyciu największego możliwego w danych warunkach wysiłku. Innymi słowy, jeżeli przy dochowaniu należytej staranności możliwe było dokonanie czynności w wyznaczonym terminie, to zaniechanie stosownych działań, dzięki którym termin mógłby być zachowany, świadczy o niemożności stwierdzenia braku winy w uchybieniu terminu. Ocena, czy uprawdopodobniony został brak winy w uchybieniu terminu nie ogranicza się zatem do ustalenia, czy twierdzenie wnioskodawcy o danej okoliczności jest wiarygodne, ale musi również uwzględniać na przykład to, czy wskazana przyczyna uchybienia terminu stanowi przeszkodę niemożliwą do przezwyciężenia i czy zainteresowany wykazał należytą staranność w podjęciu działań mogących zapobiec uchybieniu terminu (zob. wyrok NSA z 25.01.2011 r., I FSK 2000/09).
W rozpoznawanym przypadku wnioskodawczyni uprawdopodobniła, że nie z jej winy doszło do uchybienia terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Przekroczenie tego terminu, który upłynął z dniem 16 maja 2016 r., miało związek z chorobą skarżącej i jej hospitalizacją w dniach od 12 do 18 maja 2016 r. W ramach uprawdopodobnienia tej okoliczności skarżąca załączyła do wniosku kartę leczenia szpitalnego, z której wynika, iż cierpi m.in. na reumatoidalne zapalenie stawów, chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa.
Zdaniem Sądu, powyższe okoliczności uprawdopodabniają brak winy skarżącej w uchybieniu terminowi do uiszczenia wpis od skargi, tym bardziej jeśli się uwzględni fakt, że skarżąca uiściła wpis w tym samym dniu, w którym opuściła szpital, co świadczy o jej staranności w wykonaniu nałożonego na nią obowiązku.
Uznając zatem, że niedochowanie przez skarżącą terminu do uiszczenia wpisu było następstwem okoliczności od niej niezależnych, Sąd orzekł, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a, jak w sentencji postanowienia. Uprawomocnienie się niniejszego postanowienia spowoduje przyjęcie sprawy do merytorycznego rozpoznania.