Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi T.S. na zarządzenie Prezydenta Miasta B. z dnia 17 lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej przy ul. Ł. nr [...] w B. wraz ze sprzedażą posadowionych na tej nieruchomości obiektów p o s t a n a w i a : odrzucić wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2009 r. sygn. akt. II SA/Wr 422/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę T. S. na zarządzenie Prezydenta Miasta B. z dnia 17 lipca 2009r. Nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej przy ul. Ł. nr [...] w B. wraz ze sprzedażą posadowionych na tej nieruchomości obiektów, z uwagi na brak wymaganego na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001, Nr 142, poz. 1591 z późn. zm) uprzedniego przed wniesieniem skargi wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu 1 grudnia 2009 r. skarżący wniósł do tutejszego Sądu pismo zawierające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Skarżący wyjaśnił, że otrzymane w dniu 30 listopada 2009 r. postanowienie Sądu z dnia 20 listopada 2009 r. o odrzuceniu skargi jest dla niego krzywdzące, spowoduje naruszanie dóbr osobistych skarżącego, a pozbawiając własności może uszczuplić dobra Skarbu Państwa. Skarżący wskazał, że po odrzuceniu skargi skierował do Urzędu Miasta w B. wezwanie do usunięcia naruszenie interesu prawnego spowodowanego Zarządzeniem Nr [...] z dnia 17 lipca 2009 r. Prezydenta Miasta B., które zostało załączone do wniosku o przywrócenie terminu (pismo z dnia 2 grudnia 2009 r. k. 70 akt sądowych). Skarżący brak winy w uchybieniu terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa uzasadniał okolicznościami podnoszonymi w piśmie z dnia 9 listopada 2009 r., w którym podał, że Urząd Miasta B. w piśmie z dnia 22 września 2006 r. [...] stwierdził, że jego decyzja i korespondencja w tej sprawie jest ostateczna. Wobec powyższego skarżący po otrzymaniu zarządzenia nr [...] nie zwracał się do Urzędu Miasta w B. z wezwaniem do usunięcie naruszenia interesu prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej w dalszej części "u.p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Z kolei przepis art. 87 § 1 u.p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W myśl art. 87 § 2 u.p.p.s.a. w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Na podstawie art. 87 § 4 u.p.p.s.a równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Zgodnie z art. 88 u.p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Przyczyną odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu jest jego niedopuszczalność, to znaczy brak koniecznych warunków umożliwiających jego rozpatrzenie. Niedopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu również powinna wynikać wprost z jego treści. O niedopuszczalności wniosku możemy mówić w następujących przypadkach: gdy uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2), gdy nie było uchybienia terminu, gdy wniosek dotyczy terminu, który nie podlega przywróceniu, np. wniosek o przywrócenie terminu prawa materialnego, oraz gdy ze względu na stan sprawy przywrócenie terminu stało się zbędne (nieaktualne) (por. J.P Tarno, Prawo..., s. 260).