Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 8 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Wr 809/16 oddalającego skargę w całości w sprawie ze skargi A. W. i Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia z urzędu nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej postanawia: odmówić sprostowania wyroku.
Wyrokiem z dnia 7 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, oddalił w całości skargę A. W. i Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia z urzędu nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej.
Uczestnik postępowania A. M. działający przez pełnomocnika radcę prawnego E. C. wnioskiem z dnia [...] grudnia 2017 r. wniósł o sprostowanie oczywistej omyłki drukarskiej, wraz z wnioskiem o wydanie poprawionego, prawomocnego wyroku. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazała, że tymi omyłkami są data i numer decyzji, jednocześnie wnosząc o zmianę daty [...] września 2016 r. na datę [...] lipca 2016 r. i numeru decyzji [...] na [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Pomimo tego, że przepis ten stanowi jedynie o sprostowaniu orzeczeń przez sąd z urzędu, wobec treści art. 159 p.p.s.a. nie ulega wątpliwości, że także strona postępowania może składać wnioski o rektyfikację orzeczeń. Instytucja sprostowania, przewidziana w art. 156 p.p.s.a., jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do jego zmiany, czy uchylenia (por. T. Woś, Hanna Knysiak - Molczyk, Marta Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2005, str. 486-487). Służy wyeliminowaniu z treści wyroku tego, co nie jest zgodne z wolą sądu wydającego orzeczenie. W sprawie, taki przypadek nie zaistniał.
W niniejszej sprawie zaskarżona została decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] września 2016 r. o numerze [...] i taka została ujęta w komparycji wyroku, a więc zapis jest poprawny i brak jest zatem przesłanek uzasadniających sprostowanie sentencji ww. wyroku.
Na marginesie wskazać należy, że pełnomocnik uczestnika zarzuca Sądowi omyłkę w oznaczeniu zaskarżonego aktu, wnosząc jednocześnie o sprostowanie wyroku poprzez zmianę daty i numeru decyzji zaskarżonej na datę i numer decyzji organu I instancji. Niezasadnym jest wobec powyższych uwag sprostowanie sentencji wyroku w taki sposób jak życzyłaby sobie tego pełnomocnik uczestnika.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 156 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.