Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 lutego 2010r. sprawy ze skargi E. K. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M., działającego z upoważnienia Burmistrza Miasta M. w rozpoznaniu wniosku o przyznanie pomocy finansowej postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia "[...]" E. K. zwrócił się do Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. o przyznanie pomocy finansowej na zakup żywności. Decyzją z dnia "[...]" organ ten, działając z upoważnienia Burmistrza Miasta M., przyznał wnioskodawcy specjalny zasiłek celowy na zakup żywności w wysokości "[...]". Decyzja ta została doręczona stronie w dniu "[...]", to jest w dniu planowanej wypłaty zasiłku, który także w tym dniu został przez stronę pobrany.
Jednak w dniu "[...]", a więc przed doręczeniem tej decyzji, E. K. wywiódł skargę do tutejszego Sądu na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. w rozpoznaniu wniosku z dnia "[...]", na skutek którego została wydana decyzja z dnia "[...]".
W tych okolicznościach, w odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta M., z którego upoważnienia działa Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M., wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Stosownie do art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przedmiotowej sprawie, w związku z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwanej dalej kpa), warunkiem skutecznego wniesienia skargi na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M., działającego z upoważnienia Burmistrza Miasta M., było uprzednie złożenie zażalenia do organu wyższego stopnia, to jest Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. Ponieważ z nadesłanych przez organ akt administracyjnych nie wynikało, aby przed złożeniem skargi do Sądu na bezczynność tego organu skarżący wyczerpał przysługujący mu środek zaskarżenia, na mocy zarządzenia Przewodniczącego Wydziału, został on wezwany do przedłożenia dokumentu potwierdzającego skorzystanie z przysługującego w sprawie zażalenia. Na wezwanie to skarżący nie udzielił jednak odpowiedzi.
Powołane powyżej okoliczności stanu faktycznego pozwalają zatem na przyjęcie, że skarżący przed wniesieniem skargi do Sądu na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. nie złożył wymaganego przepisami prawa (art. 37 § 1 kpa) zażalenia na bezczynność tego organu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., co w świetle art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skutkuje odrzuceniem skargi.
Na marginesie jedynie wskazać należy, że skarżący otrzymał wnioskowaną pomoc w formie specjalnego zasiłku celowego, z którego skorzystał niezwłocznie po wniesieniu skargi na bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku w tym przedmiocie.