Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2014r. sprawy ze skargi A. Z. na przewlekłe prowadzenie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego postępowania w sprawie budowy budynku gospodarczego na skutek skargi kasacyjnej skarżącego od postanowienia z dnia 21 czerwca 2013r., sygn. akt II SAB/Ol 94/12 w przedmiocie odrzucenia skargi postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) odrzucił skargę A. Z. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie budowy budynku gospodarczego, wobec niewyczerpania przez skarżącego przysługujących mu środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem.
Postanowienie to doręczone zostało skarżącemu w dniu 11 lipca 2013r.
W dniu 17 lipca 2013r. skarżący sporządził pismo adresowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego zatytułowane "zażalenie", w którym sformułował zarzuty przeciwko powyższemu postanowieniu, domagając się jego uchylenia. Jednocześnie skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił skarżącemu przyznania wnioskowanego prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013r., sygn. akt II OZ 1180/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na to postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 173 § 1 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
W myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Art. 175 § 1 p.p.s.a. stanowi zaś, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepisu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 175 § 2).
Z akt sprawy wynika, iż pismem Sądu z dnia 25 czerwca 2013r., informującym o doręczeniu powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem, skarżący został pouczony o prawie wniesienia skargi kasacyjnej na to postanowienie. Poinformowano stronę, że skarga kasacyjna winna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym oraz o prawie złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie fachowego pełnomocnika. Przy czym wyjaśnić należy stronie, że okoliczność jednoczesnego wnioskowania o ustanowienie adwokata nie wpływa na ocenę dopuszczalności sporządzonej osobiście przez skarżącego skargi kasacyjnej. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym sporządzanie skargi kasacyjnej przez podmiot nieuprawniony jest brakiem nieusuwalnym, skutkującym odrzuceniem skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1, § 2 i § 3 p.p.s.a. (por. B. Dauter. Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Wydanie 2., Warszawa 2009 r. str. 493.). Tym samym wojewódzki sąd administracyjny powinien odrzucić skargę bez wzywania do usunięcia braków, w sytuacji, gdy skargę sporządzi i podpisze podmiot nieuprawniony (vide: postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 r., FSK 3/04, M. Prawniczy 2004, Nr 5, s. 202). W postanowieniu z dnia 15 maja 2008 r. (sygn. akt II GSK 502/07) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił także, że tryb z art. 49 p.p.s.a. (wezwania do uzupełnienia braków formalnych) przy skardze kasacyjnej jest możliwy do zastosowania tylko do wyjaśnienia, czy osoba która podpisała skargę kasacyjną jest umocowana do jej sporządzenia w świetle art. 175 p.p.s.a. (por. też postanowienie NSA z dnia 3 grudnia 2013r., sygn. akt II FZ 1082/13, publ. na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl). Analiza akt rozpoznawanej sprawy, nie dała natomiast podstaw do przyjęcia, że skarżący jest podmiotem uprawnionym do sporządzenia skargi kasacyjnej, wymienionym w art. 175 § 1 i 2 p.p.s.a.
Skoro więc wniesiona w dniu 17 lipca 2013r. skarga kasacyjna nie została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, lecz osobiście przez skarżącego, to należało ją odrzucić jako niedopuszczalną. Skarżący nie należy bowiem do kręgu osób, o których mowa w przepisie art. 175 § 1 i 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.