Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, , , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. w przedmiocie podjęcia uchwały p o s t a n a w i a I. odrzucić skargę, II. zwrócić skarżącemu W. S. uiszczony wpis od skargi w kwocie [...] złotych.
Pismem z dnia 25 stycznia 2015 r., skierowanym do Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych, W. S. wniósł o zwolnienie go, na podstawie § 1 ust. 1 Uchwały Nr 43/VIII/2011 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 21 maja 2011 r., z całości opłaty rocznej za szkolenie, ewentualnie o zwolnienie z części tej opłaty "w stopniu najwyższym z możliwych".
W dniu 23 lutego 2015 r. poinformowano wnioskodawcę, że uchwała zgodna z jego wnioskiem nie uzyskała wymaganej większości głosów członków Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych.
W piśmie z dnia 23 lutego 2015 r. W. S. zawarł wniosek o zapoznanie go z treścią tej uchwały, o ile została podjęta, ewentualnie o jej podjęcie, wskazując jednocześnie, że treść uzyskanej przez niego w tym zakresie informacji jest nieprecyzyjna.
Pismem z dnia 16 marca 2015 r. Sekretarz Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych poinformował W. S., że uchwała w przedmiocie zwolnienia z opłaty od aplikacji nie została podjęta, ponieważ nie uzyskała wymaganej większości głosów. Wraz z pismem przesłano skarżącemu wyciąg z protokołu posiedzenia Rady dotyczącego przedmiotowej sprawy.
Pismem z dnia 10 października 2015 r. (które wpłynęło do Rady w dniu
14 października 2015 r.), W. S. wezwał Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych do usunięcia naruszenia prawa, nie zgadzając się z "pozbawieniem go jakiejkolwiek drogi odwoławczej" i wnosząc o niezwłoczne podjęcie uchwały, o jakiej mowa w jego wniosku z dnia 25 stycznia 2015 r. oraz piśmie ponaglającym z dnia
23 lutego 2015 r.
W dniu 18 grudnia 2015 r., W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych, wnosząc o "orzeczenie przez sąd o istnieniu jego uprawnienia do zastosowania zwolnienia z opłat i wskazanie jego wysokości", ewentualnie zobowiązanie Rady do wydania w określonym terminie uchwały a nadto stwierdzenie, że Rada dopuściła się bezczynności w prowadzeniu postępowania, a także przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości połowy dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt
II SAB/Sz 6/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę W. S..
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Za trafne uznał stanowisko Rady dotyczące uchybienia przez skarżącego terminu do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. Ustawa o radcach prawnych nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawach, w których rada okręgowej izby radców prawnych podejmie uchwałę w zakresie zwolnienia aplikanta z opłaty rocznej za aplikację radcowską niezgodną z żądaniem wnioskodawcy (także bezczynności w tym zakresie). Choć wymienia odmienne przypadki, w których na różnego rodzaju rozstrzygnięcia służy czy to odwołanie do Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych, czy to zażalenie do Ministra Sprawiedliwości, jednak w zakresie przedmiotowej uchwały takiego środka nie przewiduje. Jeżeli zatem ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, jej wniesienie jest możliwe po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności do usunięcia naruszenia prawa. Skarżący dowiedział się o wyniku głosowania Rady w przedmiocie jego wniosku z dnia 25 stycznia 2015 r. z pisma, które zostało mu doręczone w dniu 23 lutego 2015 r., zatem 14-dniowy termin do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa upłynął w dniu 9 marca 2015 r. Sąd zauważył, że co prawda, z treści pisma z dnia 23 lutego 2015 r. wynika, że skarżący uznał przesłaną mu informację za nieprecyzyjną, jednak nie ulega wątpliwości, że w dniu 20 marca 2015 r. została przesłana mu kolejna informacja w tym zakresie wraz z wyciągiem z protokołu posiedzenia w tej sprawie. Także gdyby liczyć 14-dniowy termin do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa od tej właśnie daty (20 marca 2015 r.), to bezsporne jest, że skarżący w tym terminie (który upłynął w dniu 4 kwietnia 2015 r.) wezwania takiego nie wystosował. Pismo wzywające Radę do niezwłocznego podjęcia uchwały w sprawie wniosku z dnia 25 stycznia 2015 r. wpłynęło do Rady dopiero w dniu 14 października 2015 r.