Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Halina Kremis Sędzia WSA Władysław Kulon Protokolant Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 września 2012 r. sprawy ze skargi M.Ż. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: I. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu; II. zasądzić od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 7 maja 2012 r. M.Ż. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D. w sprawie wniosku w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, domagając się zobowiązania organu do wydania decyzji w powyższej sprawie w terminie miesiąca od uprawomocnienia się wyroku i orzeczenia o wymierzeniu Wojewodzie grzywny w 7-krotnej wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz zasądzenia od Wojewody kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi M.Ż. podniosła, że w dniu 25 listopada 2005 r. złożyła wniosek do Wojewody D. o rekompensatę z tytułu pozostawienia przez S.N. nieruchomości poza obecnymi granicami państwa polskiego. Sprawa została zarejestrowana pod nr [...]. Postanowieniem nr [...] z dnia 24 września 2007 r. termin załatwienia sprawy został ustalony na dzień 31 marca 2008 r., niestety nie został on dotrzymany. Kolejne przedłużanie terminu załatwienia sprawy - zdaniem skarżącej - nie może spotkać się z aprobatą. Skarżąca podejmowała interwencje w celu podjęcia przez Wojewodę kroków zmierzających do zakończenia sprawy, m.innymi pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. wzywała organ do wydania decyzji w terminie miesiąca od dnia doręczenia pisma, jednakże pismo to pozostało bez odpowiedzi.
Skarżąca podkreśliła, że przed wniesieniem do Sądu skargi na bezczynność wniosła zażalenie do Ministra Skarbu Państwa na bezczynność Wojewody D.. Postanowieniem z dnia 21 listopada 2011 r. Minister Skarbu Państwa uznał zażalenie skarżącej, wyznaczając Wojewodzie 3-miesięczny termin na wydanie rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Do dnia wniesienia skargi decyzja w przedmiotowej sprawie nie została wydana, co stanowi oczywiste przekroczenie terminów oznaczonych w art. 35 § 3 k.p.a., który stanowi, że załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.
Skarżąca wskazała, że od dnia złożenia wniosku minęło blisko 7 lat. Tak długi okres postępowania prowadzi do stwierdzenia, że Wojewoda dopuścił się - w ocenie skarżącej - rażącego naruszenia prawa w zakresie terminowego załatwienia sprawy. Z tych względów skarżąca wniosła o wydanie orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny w 7-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim (jednokrotność wynagrodzenia za każdy rok zwłoki).
Jednocześnie skarżąca wskazała, że Wojewoda nie tylko prowadził postępowanie w sposób przewlekły, ale i naruszył zasadę postępowania administracyjnego określoną w art. 7 k.p.a. dotyczącą rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem słusznego interesu obywateli. Świadczenie, o które wystąpiła skarżąca, miało na celu zrekompensowanie szkody powstałej w wyniku pozostawienia przez jej spadkodawcę nieruchomości na terenach nie wchodzących w skład obecnego państwa polskiego. Tak długi okres prowadzenia postępowania i nie przyznawania świadczenia uniemożliwi skarżącej realizację w/w celu, bowiem skarżąca jest już w podeszłym wieku.