Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Burmistrza Miasta o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą, a Burmistrzem Miasta w sprawie doprowadzenia urządzeń i rowu odprowadzającego wodę do właściwego stanu postanawia I. stwierdzić swoją niewłaściwość, II. przekazać sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, jako sądowi właściwemu w sprawie. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Burmistrz Miasta "[...]" wnioskiem z dnia 25 lutego 2011 r. (data nadania wniosku w urzędzie pocztowym) zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą "[...]", a Burmistrzem Miasta "[...]" w sprawie doprowadzenia urządzeń i rowu odprowadzającego wodę do właściwego stanu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Sąd do którego wpłynęła skarga, bądź wniosek obowiązany jest z urzędu do zbadania swej właściwości w sprawie. Powyższa reguła wynika z przepisu art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), zgodnie, z którym jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekazuje sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym. Natomiast zgodnie z przepisem art. 13 § 1 p.p.s.a. wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Kwestię właściwości rzeczowej Naczelnego Sądu Administracyjnego reguluje przepis art. 15 p.p.s.a. Stosownie do § 1 pkt 4 powołanego przepisu, Sąd ten rozstrzyga spory kompetencyjne, o których mowa w art. 4 p.p.s.a., to jest spory o właściwość pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej.
W rozpoznawanej sprawie wystąpił negatywny spór kompetencyjny między Starostą, a Burmistrzem Miasta, bowiem żaden ze wskazanych wyżej organów nie uznaje się właściwym w sprawie podjęcia działań w celu doprowadzenia urządzeń i rowu odprowadzającego wodę do właściwego stanu.
Mając na uwadze powyższe przepisy rozstrzygnięcie zaistniałego sporu kompetencyjnego należy do wyłącznej właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy, na podstawie 59 § 1 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 i art. 4 p.p.s.a. należało orzec, jak na wstępie.