Spór kompetencyjny powstaje wówczas, gdy w tej samej sprawie, między tymi samymi stronami, sąd powszechny odrzucił pozew z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, a organ administracji, uznał się niewłaściwym w indywidualnej sprawie podlegającej załatwieniu w drodze decyzji administracyjnej /art. 190 par. 1 i art. 192 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa/.
Spór kompetencyjny nie powstaje, jeżeli strona zwracała się do organów administracji wyłącznie w ramach postępowania skargowego /art. 2 i dział XIII Kpa/.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 14 maja 1996 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Wirgiliusza O. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Sądem Rejonowym w P.T. a Komendantem Wojewódzkim Policji w P.T. o ustalenie organu właściwego do rozpoznania sprawy o odszkodowanie, postanowiło:
odrzucić wniosek.
Wirgiliusz O., powołując się na art. 192 par. 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego wniósł o ustalenie Sądu Rejonowego w P.T. jako właściwego do merytorycznego rozpoznania jego powództwa przeciwko Wojciechowi K. - Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w P.T. o uznanie wielokrotnego złamania prawa i zasądzenie odszkodowania oraz wniósł o odrzucenie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 26 lutego 1996 r.
Wnioskodawca podniósł, że w sprawie "złamania prawa" przez Komendanta Policji w P.T. wystąpił z ponad 40 skargami, m.in. do Komendy Głównej Policji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, lecz żadna z nich nie została załatwiona zgodnie ze stanem faktycznym i prawem. Wystąpił z pozwem do Sądu Rejonowego w P.T., lecz w dniu 26 lutego 1996 r. uzyskał postanowienie "odrzucające jego prawo do sądu". Wnioskodawca uważa, że Sąd Rejonowy niewłaściwie powołuje się na art. 2 par. 2 kodeksu postępowania cywilnego, gdyż przedmiotem pozwu nie są działania Komendanta Policji o charakterze decyzji administracyjnych, lecz inne działania.
Komendant Policji w P.T. wniósł o odrzucenie wniosku, gdyż w sprawie żaden organ administracji nie uznał się niewłaściwym.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym ustaliło, że w pozwie z dnia 31 sierpnia 1995 r. Wirgiliusz O. wniósł o uznanie winnym Wojciecha K. - Komendanta Policji w P.T. wielokrotnego złamania ustawy kodeks postępowania administracyjnego. W piśmie z dnia 27 września 1995 r. wnioskodawca wniósł o rozszerzenie pozwu i wprowadzenie do niego nowego żądania, zasądzenia od pozwanego Wojciecha K. równowartości kwoty 415,95 guldenów holenderskich z tytułu rachunku za przymusowe parkowanie złomu samochodu. Postanowieniem z dnia 26 lutego 1996 r, (...), Sąd Rejonowy w P.T. odrzucił pozew ze względu na niedopuszczalność drogi sądowej. Sąd Rejonowy uznał, że pozew nie zawiera żądania rozpoznania sprawy cywilnej lecz dotyczy "kwestii z zakresu stosunków prawa administracyjnego". Niespornym jest, że wnioskodawca w trybie skargowym wielokrotnie przedstawiał zarzuty dotyczące czynności Komendanta Policji w P.T.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:
Zgodnie z przepisami art. 190 par. 1 i art. 192 par. 1 pkt 2 Kpa negatywny spór kompetencyjny między organami administracji a sądami powstaje tylko wówczas, gdy w tej samej sprawie i między tymi samymi stronami organy administracji uznają się niewłaściwymi, a sąd powszechny odrzuci pozew po przyjęciu niedopuszczalności drogi sądowej /por. postanowienie kolegium kompetencyjnego z dnia 13 czerwca 1991 r., III PO 7/91 - OSNCP 1992 z. 6 poz. 113/. Konieczna jest więc podmiotowa i przedmiotowa tożsamość spraw rozpoznawanych w postępowaniu administracyjnym i sądowym. Chodzi przy tym o postępowanie administracyjne określone przepisem art. 1 par. 1 pkt 1 Kp, czyli o indywidualne sprawy rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych. Zwrócenie się do organów administracji ze skargą w zasadzie nie wszczyna takiego postępowania i jest regulowane przepisami Kpa dotyczącymi tego szczególnego trybu postępowania /art. 2 i dział VIII Kpa/.