Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym odrzuca wniosek, jeżeli nie dotyczy on rozstrzygnięcia sporu o właściwość między organami administracji państwowej a sądami.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, na posiedzeniu niejawnym, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Stefana Z. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, postanowiło: odrzucić wniosek.
W skierowanym do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego piśmie z dnia 22 lutego 1995 r. pan Stefan Z. zamieścił wniosek o skierowanie jego sprawy do rozpatrzenia przez Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym.
Z pisma tego w kontekście uzyskanych od Naczelnego Sądu Administracyjnego akt (...) wynika, że wnioskodawca ubiegał się bezskutecznie o przyznanie mu kolejowej renty inwalidzkiej.
Zwrócił się ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność Dyrektora Generalnego Polskich Kolei Państwowych w przedmiocie niewydania decyzji. Skarga ta została przez Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 17 listopada 1994 r. (...) odrzucona ze wskazaniem niedopuszczalności skargi do sądu administracyjnego w sprawach dotyczących renty kolejowej. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, że stosownie do art. 27 ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin /Dz.U. 1983 nr 23 poz. 99 ze zm./ w sprawach rent i emerytur pracowników zatrudnionych na kolei orzekają kolejowe jednostki organizacyjne właściwe do spraw rent, a odwołania od ich decyzji rozpoznają sądy ubezpieczeń społecznych /art. 477[8] Kpc/.
Ponadto wnioskodawca przedstawił swoją sprawę Sejmowej Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. W odpowiedzi uzyskał - w piśmie Kancelarii Sejmu z dnia 12 sierpnia 1994 r. (...) - informację o trybie rozpatrywania roszczeń w sprawach rentowych przez właściwe organy, od których przysługuje odwołanie do sądu wojewódzkiego. Następnie wnioskodawca wystąpił z kolejną skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego uważając, że Komisje Sejmowe są w jego sprawie bezczynne, a po otrzymaniu wyjaśnienia, że Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skarg na działalność Komisji Sejmowych, wystąpił z przedmiotowym wnioskiem, który - jego zdaniem - ma podstawę w art. 192 par. 1 pkt 2 Kpa i sprowadza się do ustalenia przez Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym organu kompetentnego do rozpatrzenia skarg wnioskodawcy.
Rozpatrując przedstawiony wniosek na posiedzeniu niejawnym Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:
Kompetencyjną podstawę prawną do działalności Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym zawierają przepisy działu V kodeksu postępowania administracyjnego /art. 190 - 195/. Zgodnie z tymi przepisami do Kolegium Kompetencyjnego należy rozstrzyganie sporów o właściwość między organami administracji państwowej a sądami. Są dwie kategorie takich sporów. Po pierwsze, jeżeli zainteresowany organ administracji państwowej lub sąd uznają się równocześnie za właściwe do załatwienia sprawy /spór pozytywny/ i po drugie - gdy w sprawie za niewłaściwy uznaje się zarówno organ administracji państwowej, jak i sąd /spór negatywny/.
Żadna z tych kategorii sporów kompetencyjnych nie wchodzi w rachubę w świetle przedstawionych przez wnioskodawcę okoliczności faktycznych. Wnioskodawca nie twierdził bowiem ażeby sąd odmówił rozpoznania jego roszczeń dotyczących kolejowej renty inwalidzkiej, w zakresie swej właściwości, o której wnioskodawca był informowany - jak to wyżej wskazano - zarówno przez Naczelny Sąd Administracyjny, jak i Kancelarię Sejmu.
Jeżeli zatem w sprawie, którą przedstawił wnioskodawca nie zaistniał spór o właściwość między organem administracji państwowej a sądem, to przedstawiony wniosek nie podlega właściwości Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym i zostaje odrzucony bez merytorycznego rozpoznania i bez - w związku z tym - potrzeby przeprowadzania rozprawy. Taką procedurę odrzucenia wniosku wobec niedopuszczalności merytorycznego rozpoznania przez Kolegium Kompetencyjne sprawy nie należącej do jego właściwości zastosowano na podstawie art. 199 par. 1 pkt 1 i par. 3 kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 195 Kpa.