Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2019 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 17 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia z funduszu alimentacyjnego oraz zobowiązania do jego zwrotu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
S. C. wniosła do sądu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 17 grudnia 2018 r. utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 31 października 2018 r., na mocy której organ I instancji orzekł o nienależnie pobranych przez skarżącą świadczeniach z funduszu alimentacyjnego, wypłaconych na rzecz D. S. oraz A. S. w okresie do 1 listopada 2016 r. do 30 września 2017 r. w łącznej wysokości 9 240 zł oraz nakazał ich zwrot wraz z odsetkami, wyznaczając termin spłaty do dnia uprawomocniania się decyzji.
Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji do czasu rozpoznania jej skargi przez sąd. Wniosek nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej w dalszej części uzasadnienia p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa na wnioskodawcy. Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Brak jest przy tym podstaw, aby żądać od sądu poszukiwania argumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że podmiot występujący o ochronę tymczasową nie może oczekiwać od sądu aby ten, wyręczając go, z urzędu poszukiwał usprawiedliwienia dla złożonego wniosku (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 25 kwietnia 2012 r., II FSK 498/12; z dnia 10 maja 2011 r., II FZ 106/11; z dnia 9 września 2011 r., II FSK 1501/11; z dnia 28 września 2011 r., I FZ 219/11; z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07, dostępne na stronie internetowej htps://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Odnosząc powyższe uwagi do wniosku złożonego w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że skarżąca nie wskazała w nim okoliczności, potwierdzających, że wykonanie decyzji spowoduje znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Ogólnikowe wskazanie na pogorszenie się sytuacji majątkowej strony nie stanowi argumentu przemawiającego za wstrzymaniem wykonania decyzji, jest to bowiem zwykły skutek wykonania decyzji dotyczącej zobowiązań o charakterze pieniężnym.
Skarżąca winna w tym zakresie przedstawić szczegółowo konkretne informacje dotyczące jego sytuacji majątkowej i skutków wykonania decyzji przewidzianych w art. 61 § 3 p.p.s.a., czego nie uczyniła.
Niezależnie od powyższego wskazać należy, że z decyzji organu I instancji wynika, iż skarżącej wyznaczono termin spłaty należności do dnia uprawomocnienia się decyzji. W myśl art. 16 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096) decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne. Kwestia prawomocności decyzji administracyjnej łączy się zatem możliwością jej zaskarżenia do sądu administracyjnego (por. W. Radecki: Komentarz do art. 35 (w:) J. Jerzmański, W. Radecki: Ustawa o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów. Komentarz. Opublikowano: LEX, 2014, Stan prawny: 2014-01-01, Rodzaj: komentarz, Numer: 8893). Zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja nie uzyskała waloru "prawomocności". Jest decyzją ostateczną, ale nieprawomocną. Wobec tego z mocy prawa zaskarżona decyzja na obecnym etapie postępowania nie podlega wykonaniu w drodze egzekucji administracyjnej.
Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.