Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch-Szczawińska po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego Ł. T. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi A. L. na decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej w formie pomocy rzeczowej postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku - radcy prawnemu Ł. T. kwotę 221,40 brutto (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę A. L. na wyżej opisaną decyzję Burmistrza [...].
Prawomocnym postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2018 r. referendarza sądowego przyznano skarżącej prawo pomocy w niniejszej sprawie przez ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych [...] pismem z dnia 2 maja 2018 r. wyznaczyła na pełnomocnika skarżącej z urzędu radcę prawnego Ł. T., o czym pełnomocnik został poinformowany w dniu 16 maja 2018 r.
Wyznaczony pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i w dniu 4 czerwca 2018 r. wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych, jednocześnie oświadczając, iż koszty te nie zostały uiszczone w żadnej części.
Na podstawie art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715, dalej jako rozporządzenie).
W myśl § 2 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz 2) niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu.
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wyznaczonemu radcy prawnemu, który nie prowadził sprawy w pierwszej instancji, przysługuje 75% opłaty określonej w punkcie 1, nie mniej niż 120 zł.
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja w przedmiocie pomocy finansowej w formie pomocy rzeczowej. W konsekwencji w sprawie ze względu na jej przedmiot właściwa jest opłata określona w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, która wynosi 240 zł.
Zatem do wysokości należnego pełnomocnikowi wynagrodzenia za dokonaną czynność ze względu na to, że nie prowadził sprawy w I instancji, zastosowanie będzie miała opłata równa 75% z 240 zł, czyli w kwocie 180 zł.
Opłatę tę podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług, zgodnie z brzmieniem § 4 ust. 3 rozporządzenia.
Tym samym należne pełnomocnikowi wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną z urzędu przysługuje (po podwyższeniu o 23% stawkę VAT) w wysokości 221,40 zł brutto (180 zł + 41,40 zł).
Z tych względów referendarz sądowy, działając na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.