Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch-Szczawińska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. L. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej w formie pomocy rzeczowej postanawia: 1. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. przyznać wnioskodawczyni prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Wnioskiem, złożonym na formularzu PPF w dniu 11 kwietnia 2018 r., skarżąca A. L. zwróciła się w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że rozpoznanie wniosku skarżącej w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest zbędne, gdyż przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja odmawiająca przyznania pomocy finansowej w formie pomocy rzeczowej.
Przepis zawarty w art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - stanowi, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej.
Powyższe oznacza, że skarżąca jest w niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, ustawowo zwolniona od ponoszenia kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 249a p.p.s.a., jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Z tego względu referendarz sądowy, na podstawie art. 249a p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 sentencji postanowienia.
Przechodząc do rozpoznania wniosku skarżącej o ustanowienie pełnomocnika, wskazać należy na treść art. 262 p.p.s.a., zgodnie z którym przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 246 § 3 p.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
Z oświadczenia wnioskodawczyni o jej stanie rodzinnym, majątku i dochodach, złożonego pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, o której mowa w art. 233 § 1 w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), oraz przedłożonych dokumentów źródłowych (zaświadczenia z ZUS z dnia 11 kwietnia 2018 r. i odpisu decyzji o waloryzacji renty z dnia 13 marca 2018 r.) wynika, że wnioskodawczyni otrzymuje rentę z tytułu niezdolności do pracy w aktualnej wysokości 579,27 zł netto (po uwzględnieniu dokonywanych z tego świadczenia potrąceń egzekucyjnych w kwocie 212,42 zł), prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z niepełnosprawnym synem, który jako bezrobotny został skierowany przez powiatowy urząd pracy do wykonywania prac społecznie użytecznych, za które w kwietniu br. wypłacono mu wynagrodzenie w kwocie 324 zł. Wnioskodawczyni ani jej syn nie posiadają majątku, w tym nieruchomości, zasobów finansowych ani przedmiotów o wartości powyżej 5.000 zł, zajmują mieszkanie komunalne o powierzchni 31 m2, na opłaty za energię elektryczną i gaz oraz zakup środków czystości i higieny przeznaczają kwotę około 250 zł miesięcznie, korzystają z pomocy w formie dodatku mieszkaniowego w kwocie 160 zł (w całości przekazywanego na rachunek zarządcy nieruchomości).
Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawczyni nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym ani rzecznikiem patentowym.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności faktyczne, uznano, iż wnioskodawczyni wykazała, że nie ma realnych możliwości finansowych poniesienia - bez uszczerbku koniecznego utrzymania - kosztów zastępstwa procesowego z wyboru.
Z tych względów na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w punkcie 2 sentencji postanowienia.