Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego E. M. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawach ze skarg Z. J. L. na decyzje Odwoławczej Komisji Stypendialnej [...] z dnia 19 lutego 2015 r. nr [...] oraz nr [...] w przedmiocie zapomogi postanawia: przyznać wnioskodawczyni od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 9 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargi Z. J. L. na decyzje Odwoławczej Komisji Stypendialnej [...] z dnia 19 lutego 2015 r. nr [...] oraz nr [...] w przedmiocie zapomogi.
W następstwie wniosku o przyznanie prawa pomocy, referendarz sądowy postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2015 r. ustanowił dla skarżącego radcę prawnego z urzędu.
Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w G. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego wyznaczyła radcę prawnego E. M., o czym powiadomiono Sąd pismem datowanym na dzień 2 września 2015 r.
W dniu 9 października 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła opinia ww. pełnomocnika o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powołanego wyżej wyroku. Jednocześnie pełnomocnik wniosła o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za sporządzenie ww. opinii wskazując, iż koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W następstwie zarządzenia referendarza sądowego z dnia 12 października 2015 r. radca prawny E. M. wykazała w sposób należyty, że ww. opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej została skarżącemu przekazana.
W tym stanie należało uznać, co następuje.
W świetle art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.) stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W myśl § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Ponieważ w rozpatrywanym przypadku stawka minimalna określona w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia wynosi 240 zł, wynagrodzenie należne pełnomocnikowi wyznaczonemu po wydaniu wyroku przez sąd pierwszej instancji za sporządzenie powyższej opinii przysługuje w wysokości 360 zł (2 x 75 % x 240 zł), co po podwyższeniu o 23 % stawkę podatku od towarów i usług daje finalnie kwotę 442,80 zł.
Należy w tym miejscu podkreślić, że w dniu 9 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku działając na podstawie art. 111 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia dwie oddzielne sprawy zainicjowane skargami wniesionymi przez Z.J. L. Połączenie oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną, nową sprawę. W sytuacji zatem, gdy wyrokiem rozstrzygnięto sprawy połączone do wspólnego rozpoznania na podstawie art. 111 § 2 ww. ustawy pełnomocnik skarżącego sporządzając opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej dokonał takiej czynności we wszystkich połączonych i rozstrzygniętych wyrokiem sprawach niezależnie od tego, w ilu pismach przedstawił swoje stanowisko. Dlatego też pełnomocnikowi należy się wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w każdej z łącznie rozpoznanych i rozstrzygniętych spraw.
Z tych względów, referendarz sądowy działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz cytowanych powyżej przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.