Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta w przedmiocie stref taryfowych dla taksówek oraz ustalenia cen urzędowych o charakterze maksymalnym za przewozy taksówkami osobowymi na terenie Gminy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Wołek Sędziowie NSA Grażyna Danielec WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "A" na uchwałę Rady Miasta z dnia 17 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stref taryfowych dla taksówek oraz ustalenia cen urzędowych o charakterze maksymalnym za przewozy taksówkami osobowymi na terenie Gminy postanawia skargę odrzucić

Uzasadnienie strona 1/7

postanowienia WSA w Krakowie z dnia 17 czerwca 2010r.

W dniu 17 czerwca 2009r. Rada Miasta podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie stref taryfowych dla taksówek oraz ustalenia cen urzędowych o charakterze maksymalnym za przewozy taksówkami osobowymi na terenie Gminy. Została ona podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) w związku z art. 8 ust. 1 i art. 9 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. nr 97, poz. 1050 z późn. zm.).

Pismem z dnia 30 czerwca 2009r. Stowarzyszenie "A" zwróciło się do Wojewody o uchylenie powyższej uchwały Rady Miasta z dnia 17 czerwca 2009r. Nr [...] w trybie nadzoru, powołując się na treść art. 85 i 86 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym i zarzucając brak zgodności tej uchwały z obowiązującym porządkiem prawnym oraz liczne uchybienia w trakcie procedury jej uchwalania. Do tego pisma dołączono listę taksówkarze popierających postulaty zawarte w tym piśmie, wraz z ich podpisami.

Pismem z dnia 20 lipca 2009r. Stowarzyszenie wezwało Radę Miasta o uchylenie uchwały z dnia 17 czerwca 2009r. Nr [...] jako sprzecznej z obowiązującym porządkiem prawnym i nie spełniającej warunków legalności oraz obarczonej licznymi uchybieniami w trakcie procedury jej uchwalania. Wzywający podniósł, że podejmując uchwałę radni Miasta powinni uwzględniać interesy wszystkich członków grupy zainteresowanych jej treścią, tymczasem taksówkarze [...] oraz taksówkarze niezrzeszeni zostali całkowicie pominięci w procedurze podjęcia uchwały, w skutek czego nie mieli oni możliwości przedstawienie własnego stanowiska w omawianej kwestii, czym naruszono art. 32 Konstytucji oraz art. 4 ust. 6 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Wzywający zarzucił również, że uchwała w części dotyczącej kosztów eksploatacji pojazdów i opłat za przejazd została opracowana na podstawie nieaktualnej ekspertyzy z roku 2006, wyliczenia w niej zawarte nie przystają bowiem do cen i kosztów panujących obecnie na rynku. Nieuprawnione też jest powołanie się w uzasadnieniu projektu uchwały na art. 388 Kodeksu cywilnego dotyczący instytucji wyzysku. Ponadto Stowarzyszenie "A" stwierdziło, że w treści samej uchwały pojawiają się zwroty niejasne i niezrozumiałe, np. "opłata za przejazd pierwszego odcinka" oraz że w związku z wprowadzeniem regulacji dotyczącej podziału na strefy pojawiły się także problemy techniczne związane z ustawieniami taksometrów, gdyż większość używanych taksometrów posiada podział na cztery możliwe do wprowadzenia opcje i brakuje możliwości ustawienia na taksometrze piątej taryfy (przejazd poza granice administracyjne miasta). Podniesiono też, że art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach wprowadza jedynie możliwość dla Rady Miasta do podjęcia uchwały określającej ceny urzędowe, natomiast przedmiotowa uchwała przekracza granice uznania i w sposób rażący narusza zasadę proporcjonalności. Zarzucono, że skoro ustawodawca w ustawie o cenach nie przewidział definicji legalnej, ceną maksymalną nie może być cena na granicy opłacalności usługi, ale musi to być cena uwzględniająca godziwy zysk usługodawcy, a także klasę i standard usługi. Zdaniem wzywających uchwała Rady Miasta z dnia 17 czerwca 2009r. wypacza też sens dyrektywy Unii Europejskiej nr 98/6/WE z dnia 16 lutego 1998r. w sprawie ochrony konsumenta poprzez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom (Dz. Urz. WE L 80 z 4 lipca 1998r.) i sprzeciwia się zasadom wolnorynkowym.

Strona 1/7