Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o wstrzymanie wykonania decyzji w dniu 10 lutego 2016 r. w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 października 2015 r. znak: [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zasiłku rodzinnego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 października 2015 r. znak: [...] J. B. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania tej decyzji. Wniosek nie zawiera uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej ppsa, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z treści przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, iż zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, zatem wniosek strony skarżącej o wstrzymanie zmierza do zastosowania przez sąd wyjątkowej instytucji, jaką jest wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji lub postanowienia. Przesłankami uzasadniającymi wstrzymanie są grożące niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Należy podkreślić, że do strony skarżącej należy wskazanie w uzasadnieniu wniosku okoliczności przemawiających za tym, że wykonanie zaskarżonego aktu grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub wywoła skutki trudne do odwrócenia. Strona powinna zatem we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia w sposób przekonujący przedstawić okoliczności świadczące o tym, że przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 ppsa, faktycznie zaistnieją oraz wskazać na konkretne przyczyny uzasadniające możliwość nastąpienia sytuacji, która spowoduje zajście choćby jednej z przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 ppsa. Na aprobatę zasługuje także teza sformułowana przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I FZ 219/11 (orzeczenie dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl), iż "W interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 ppsa oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami. Nie jest wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę." Dlatego nie spełnia funkcji uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego powołanie się na przesłankę ustawową niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Strona powinna wskazać we wniosku konkretny stan faktyczny oraz materiał dowodowy na jego poparcie.
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie należało odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji, ponieważ skarżąca nie wskazała w swoim wniosku, na czym miałyby polegać znaczna szkoda lub nieodwracalne skutki wykonania zaskarżonej decyzji. Wyjaśnić należy też, że sama potencjalna możliwość uchylenia zaskarżonego aktu nie stanowi przesłanki wstrzymania jej wykonania. Niezbędne jest bowiem spełnienie przesłanek, o których mowa w 61 § 3 ppsa.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i 5 ppsa orzeczono jak w sentencji.