Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. Ż. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w związku ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi E. R. na decyzję Wojewody z dnia 22 listopada 2012 nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie adwokatowi A. Ż. wykonującemu zawód w Kancelarii Adwokackiej przy [...] w K kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w związku ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej, podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.
Ustanowiony dla strony adwokat którego Okręgowa Rada Adwokacką wyznaczyła w osobie mecenasa A. Ż. w sporządzonej i wniesionej skardze kasacyjnej sformułował m.in. wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wraz z oświadczeniem, że nie otrzymał od skarżącego wynagrodzenia ani w całości ani w części (97).
Wyznaczony adwokat nie brał udziału w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (k. 122).
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2015 r. wydanym w sprawie do sygn. akt I OSK 608/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną strony bez orzekania o wynagrodzeniu za pomoc prawną spełnioną na zasadzie prawa pomocy.
W dniu 14.01.2016 r. wpłynęło do tut. sądu pismo adwokata A. Ż. zatytułowane "Wniosek" z prośbą o przyznanie wynagrodzenia za udzielenie bezpłatnej pomocy prawnej skarżącemu w postępowaniu kasacyjnym. Adwokat powtórzył także oświadczenie, że od skarżącego nie otrzymał wynagrodzenia w całości ani w części.
Z urzędu stwierdza się, że za czynności podjęte przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji wyznaczonemu adwokatowi przyznano tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł podwyższoną o podatek od towarów i usług. (k. 77).
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te precyzuje obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801). Rozporządzenie to weszło bowiem w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (§23). Zamieszczony w tym rozporządzeniu przepis przejściowy przewiduje jednak, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji (§22).
Opierając się na założeniach logiki formalnej wynikającej z argumentacji a fortiori przyjąć należy, że skoro w myśl §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801) do spraw wszczętych i niezakończonych stosuje się przepisy dotychczasowe, to tym bardziej do spraw wszczętych i zakończonych przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 461). Wskazują na to bowiem wyniki wnioskowania a maiore ad minus.
Zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w §20 dotychczasowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części. W realiach rozstrzyganego przypadku adwokat złożył takie oświadczenie.
Podstawę zasądzenia opłat stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5 powoływanego rozporządzenia (§2 ust. 2). Gdy chodzi o postępowanie przed sądami administracyjnymi wysokość stawek minimalnych konkretyzuje umieszczony w rozdziale 5 rozporządzenia przepis §18 ust. 1 różnicując w zależności od instancji i przejawionej przez adwokata aktywności wysokość wskaźnika stawki należnego wynagrodzenia.
W sprawie takiej jak niniejsza, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji wynosi 240 zł co wynika wprost z §18 ust. 1 pkt. 1 lit. c) rozporządzenia. Za sporządzenie zaś i wniesienie skargi kasacyjnej adwokatowi, który prowadził sprawę w pierwszej instancji przysługuje 120 zł gdyż stosownie do §18 ust. 2 pkt. 2 lit. b) wymienionego rozporządzenia kwota ta odpowiada 50% należnej stawki za czynności adwokata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji. Na mocy §2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia ustalona opłata ulega powiększeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji.