Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 marca 2021 r. sprawy ze skargi P. M. o wymierzenie grzywny Radzie Miejskiej za niewykonanie prawomocnego wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 843/19 postanawia: 1. skargę odrzucić; 2. zwrócić skarżącemu P. M. 200 zł (dwieście złotych) uiszczone tytułem wpisu od skargi.
W skardze do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 stycznia 2021 r. skarżący P. M. wniósł o wymierzenie grzywny Radzie Miejskiej za niewykonanie prawomocnego wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 843/19. Skarżący wskazał, że na zwrot kosztów postępowania zasądzonych ww. wyroku czeka ponad 3 lata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Na wstępie wyjaśnić należy, że merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co prowadzi do jej odrzucenia.
Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325) - dalej p.p.s.a., w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Dokonując w kontekście powyższego przepisu oceny skargi, w której skarżący domaga się wymierzenia organowi grzywny w związku z niewykonaniem wyroku z dnia 14 listopada 2019 r., należy wskazać, że obecnie nie jest dopuszczalne wniesienie w trybie art. 154 § 1 P.p.s.a. skargi na niewykonanie wyroku uchylającego akt lub czynność lub stwierdzającego ich nieważność. Z dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, możliwość skutecznego wniesienia do wojewódzkiego sądu administracyjnego skargi na niewykonanie wyroku została ograniczona wyłącznie do sytuacji, gdy skarga dotyczy wyroku uwzględniającego wcześniejszą skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Inaczej mówiąc, po dniu 15 sierpnia 2015 r. środkami dyscyplinowania administracji publicznej w załatwieniu sprawy jest skarga na bezczynność organu lub skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania.
Wyrok z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 843/19, którego niewykonanie skarżący zarzuca organowi nie został jednak wydany po rozpoznaniu ani skargi na bezczynność ani na przewlekłe prowadzenie postępowania. W konsekwencji niedopuszczalne jest wniesienie skargi na podstawie art. 154 § 1 p.p.s.a. na niewykonanie powołanego przez skarżącego ww. wyroku, w tym o wymierzenie grzywny za jego niewykonanie.
Nadto wskazać należy, że w wyroku z dnia 27 maja 2008 r., I OSK 154/08 (LEX nr 505363) Naczelny Sąd Administracyjny zajął stanowisko, że niewykonanie wyroku w części dotyczącej kosztów postępowania nie może stanowić bezczynności organu administracji, o której mowa w komentowanym przepisie z uwagi na fakt, iż nie występuje konieczność podjęcia przez tenże organ działań z zakresu administracji publicznej (tj. np. wydania decyzji administracyjnej). Między organem administracji a stroną, na rzecz której orzeczono zwrot kosztów postępowania powstaje cywilnoprawny stosunek zobowiązaniowy, w którym organowi przypada rola dłużnika, zaś stronie skarżącej - wierzyciela. W konsekwencji zawiązania stosunku zobowiązaniowego, w razie niewykonania przez organ administracyjny wyroku sądu w części dotyczącej kosztów postępowania, po uprzednim stwierdzeniu prawomocności wyroku, dochodzenie jego wykonania odbywać się będzie w drodze egzekucji sądowej, zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, nie zaś art. 154 § 1 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 154 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia. Natomiast w pkt 2, zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd orzekł o zwrocie uiszczonego wpisu od tej skargi.