Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 29 września 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na uchwałę Rady Miasta z dnia 17 grudnia 1997r. Nr [...] w przedmiocie wprowadzenia czynszu regulowanego opartego na ocenie wartości użytkowej lokalu mieszkalnego p o s t a n a w i a : umorzyć postępowanie sądowe.
W dniu 20 lutego 1998r. G. G. wniosła skargę na uchwałę Rady Miasta Nr [...] z dnia 17 grudnia 1997r. wprowadzającą czynsz regulowany oparty na ocenie wartości użytkowej lokalu mieszkalnego, domagając się uchylenia jej § 2 ust. 1. Skarżąca wyjaśniła, iż jest współwłaścicielką nieruchomości położonej w K., która pozostaje w dyspozycji Rady Miasta. Wyjaśniła również, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 1994r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, wynajmujący jest zobowiązany, w wypadku mieszkań przydzielonych tzw. decyzjami, do pobierania czynszu nie wyższego niż czynsz regulowany. Niestety wysokość czynszu regulowanego ustalona w zaskarżonej uchwale uniemożliwia wykonanie jakichkolwiek robót remontowo-zabezpieczających, ekspertyz, czy przeglądów stanu technicznego, narzuconych przepisami Prawa budowlanego. Zdaniem skarżącej, ustalenie tak niskiej stawki nie tylko narusza konstytucyjną zasadę ochrony praw nabytych, ale również istotę prawa własności oraz zasadę równości obywateli wobec prawa, zmusza bowiem jednych obywateli do świadczenia określonych korzyści na rzecz innych w zakresie, w jakim nie są w stanie podołać. Ustalenie stawki czynszu w wysokości 1,44 zł za 1 m- powierzchni użytkowej standardowego lokalu mieszkalnego, nie tylko znacznie niższej od stawki amortyzacyjnej, ale również od takiej, która byłaby ustalona przy uwzględnieniu inflacji, w rażący sposób narusza zasady współżycia społecznego, gdyż przerzuca całkowicie ciężar utrzymania prywatnych zasobów mieszkaniowych na ich właścicieli.
W odpowiedzi na skargę Gmina Miasta wniosła o oddalenie skargi. Zdaniem Gminy, zaskarżona uchwała Rady Miasta nie narusza prawa jak również interesu prawnego skarżącej bowiem możliwość podjęcia uchwały wynika z obowiązujących przepisów prawa rangi ustawy, m.in. z art. 25 ust. 2, art. 26 oraz art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. nr 105, poz. 509 z późn. zm.), które to przepisy zostały powołane w podstawie prawnej uchwały i na podstawie których zostały ustalone zasady regulacji uchwały. Gmina wyjaśniła również, że przyjęte sposoby ustalania stawek czynszu regulowanego, powodują zwiększenie stawki czynszu za najem lokali mieszkalnych w stosunku do stawek dotychczasowych, tj. przed obowiązywaniem uchwały. Wyszczególnienie czynników powodujących zróżnicowanie stawki czynszu za 1 m- powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w przepisie art. 26 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, nie jest enumeratywne, lecz przykładowe, stwarza to możliwość wprowadzenia dodatkowych kryteriów, innych niż określone w ustawie. Tym samym podjęta uchwała Rady Miasta jest zgodna z przepisami powołanymi w jej podstawie, w tym również z art. 25 ust. 2 i 4 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Ponadto w ocenie Gminy, skarżąca nie wykazała by zaskarżona uchwała naruszała jej interes prawny, bowiem zasady ustalone w tym przypadku przez Gminę Miasta muszą być przede wszystkim zgodne z obowiązującym prawem.