Dnia 12 lutego 2008 roku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz M. Geremek Sędziowie Protokolant po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2008 roku przy udziale na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] ., Nr [...] w przedmiocie opłaty eksploatacyjnej za wydobycie kruszywa naturalnego bez koncesji postanawia odrzucić skargę /-/ Tadeusz M. Geremek
Starosta wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie opłaty eksploatacyjnej za wydobycie kruszywa naturalnego bez koncesji.
Przepis art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, że uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Regulację przepisu art. 50 § 1 ustawy o Prawo postępowaniu przed sądem administracyjnym należy rozpatrywać w związku z art. 28 i 29 Kpa, które definiują pojęcie strony. Z przepisów art. 28 i 29 Kpa wynika, że stroną w postępowaniu administracyjnym nie może być organ powołany z mocy prawa do wydania decyzji administracyjnej w sprawie objętej postępowaniem. Organ taki bowiem ma obowiązek wydania decyzji zgodnej z prawem niezależnie od tego, czy pozostaje ze stroną w stosunkach uzależnionych od treści decyzji. W roli tego organu nie ma miejsca na jego własny interes prawny lub obowiązek, także wówczas, gdy w rzeczywistości decyzja dotyka jego praw lub obowiązków. Taka pozycja organu zapobiega równoczesnemu występowaniu w charakterze strony kierującej się własnym interesem i zabiegającej o uzyskanie korzystnej dla siebie decyzji.
W przedmiotowej sprawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniósł Starosta - organ, który rozstrzygał sprawę w pierwszej instancji. Działał on zatem jako organ administracji publicznej co wyłącza go z kręgu podmiotów upoważnionych do zaskarżania do sądu administracyjnego aktów lub czynności wydanych w toku instancyjnym przez organ odwoławczy. Pogląd ten został utrwalony w orzecznictwie i w doktrynie ( zob. postanowienie NSA z dnia 15 października 1990r. sygn. SA/Wr 990/90 ONSA 1990, z. 4, poz. 7; wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005r. , OSK 1017/04, niepubl. ).
Skarga wniesiona przez Starostę, który w niniejszej sprawie wydał decyzję jako organ pierwszej instancji jest zatem niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 cytowanej ustawy.
/-/ Tadeusz M. Geremek
T.M.d