Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Lemiesz, , po rozpoznaniu w dniu 3 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. sp. z.o.o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005,2006,2007 i 2008 r. postanawia odmówić wstrzymania wykonanie zaskarżonej decyzji
Pismem z 1 marca 2012 r. D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej Skarżąca) złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] stycznia 2012 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005,2006, 2007, 2008 r. W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: "p.p.s.a."), po przekazaniu Sądowi skargi o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności orzeka ten Sąd.
Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu Sąd ocenia czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, sprowadzający się w gruncie rzeczy do przytoczenia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, uniemożliwia Sądowi ocenę czy przesłanki te w sprawie zachodzą.
W postanowieniu z 29 maja 2009 r. sygn. akt I FZ 148/09 (LEX nr 564208) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że w interesie strony leży takie sformułowanie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
Rozpoznawany wniosek powyższych wymogów nie spełnia.
Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji, powołując się na trudną sytuację finansową Spółki. Wskazała, że wykonanie decyzji skutkować będzie pozbawieniem możliwości prowadzenia działalności przez Skarżącą, w tym w szczególności możliwości uregulowania należnych wynagrodzeń pracownikom oraz zaspokojenia innych wierzytelności względem kontrahentów. Ponadto Skarżąca nie przedstawiła dokumentów na poparcie swoich argumentów.
Do oceny zasadności wniosku konieczne jest natomiast dysponowanie danymi o stanie majątkowym podatnika. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku skarżącego, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki musi się odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o jego sytuacji majątkowej, rodzinnej, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych oszczędnościach, czy ponoszonych wydatkach.
Bez przedstawienia stosownych dokumentów, które potwierdzałyby wystąpienie przesłanki "znacznej szkody" lub "trudnych do odwrócenia skutków", o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia warunków uzasadniających wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
Skoro zatem Skarżąca nie wykazała w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, że w sprawie zachodzi realna możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to brak było podstaw do udzielenia stronie ochrony tymczasowej i wydania orzeczenia zgodnego z jej oczekiwaniami.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 61 § 3 oraz § 5 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.