Sygn. akt III SAB/Kr 36/11 Dnia 11 lipca 2011 roku POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 lipca 2011 r. sprawy ze skargi H. L. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
Pełnomocnik skarżącej H. L. w dniu 19 maja 2011 roku wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie rozpoznania odwołania na decyzję Zastępcy Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 2 lutego 2011 roku nr [...] przyznającej świadczenie z pomocy społecznej w formie usługi opiekuńczej w zakresie pomocy w zaspokojeniu codziennych potrzeb życiowych od dnia 7 lutego 2011 do dnia 31 grudnia 2011 roku w tygodniu przez 5 dni roboczych po 3 godziny dziennie.
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że odwołanie od decyzji organu I instancji zostało rozpoznane w dniu 8 kwietnia 2011 roku. W tym też dniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało decyzję nr [...], którą uchyliło zaskarżoną decyzje organu I instancji w całości i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia i dlatego wniosło o odrzucenie skargi , względnie o umorzeni postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Rozpoznając skargę na bezczynność sąd ogranicza się do kontroli, czy skarga została wniesiona w sprawie, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) oraz czy zwłoka w załatwieniu sprawy przekroczyła terminy określone w przepisach prawa. O bezczynności organu administracji publicznej można bowiem mówić wyłącznie w przypadku, gdy organ w ustalonym terminie nie wydaje merytorycznego rozstrzygnięcia w stosownej formie, a także wtedy, gdy nie dokonuje czynności, które warunkują merytoryczne rozpatrzenie sprawy. Innymi słowy z bezczynnością organu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 powyższej ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie określonym w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.) organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale pomimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności. Podkreślić również należy, że w trybie określonym w art. 149 p.p.s.a. sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu przed rozpatrzeniem skargi przez sąd administracyjny wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania. Na okoliczność powyższą zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08 (ONSAiWSA 2009, Nr 4, poz. 63), wskazując, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt podjęte zostały z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania - por. wyr. NSA z 16 marca 2000 r., I SAB 201/99 (niepubl.). Jest zatem rzeczą oczywistą, że jeżeli do daty orzekania przez sąd organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to - mimo pozostawania w zwłoce - przestaje on tkwić w bezczynności. Postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się więc bezprzedmiotowe również i z tego powodu, i dlatego podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3.
Przenosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy wskazać należy, że pełnomocnik skarżącej wniósł skargę na bezczynność w dniu 19 maja 20011 roku, a wcześniej, bo 8 kwietnia 2011 roku została już wydana (choć jeszcze nie została doręczona, gdyż nastąpiło to 26 maja 2011 r.) decyzja przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Zatem skoro organ odwoławczy wydał decyzję, to zgodnie z powyższym orzeczeniem postępowanie sądowe należało umorzyć, jako bezprzedmiotowe. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.