Sygn. akt III SAB/Kr 46/11 Dnia 25 sierpnia 2011 roku POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej na bezczynność Wójta Gminy A postanawia: skargę odrzucić
W dniu 15 czerwca 2010 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej działając na zasadzie art. 182 k.p.a. skierował do Burmistrza Miasta A wniosek o wszczęcie postępowania administracyjnego, mającego na celu ustalenie faktycznego stałego miejsca pobytu M. K. oraz podjęcie działań prawnych w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem w przypadku ustalenia, że osoba ta zamieszkuje w innym miejscu niż miejsce zameldowania. Pismami z dnia 30 sierpnia, 19.listopada 2010r. oraz 31 stycznia i 27 kwietnia.2011r. Prokurator Prokuratury Rejonowej zwracał się do Urzędu Gminy A o poinformowanie go o wynikach prowadzonego postępowania, jednak nie udzielono mu żadnej odpowiedzi.
W dniu w dniu 27 czerwca 2011 r. Urząd Gminy A wszczął postępowanie w sprawie wymeldowania M. K. w pobytu stałego C i wezwał ją do osobistego stawiennictwa na rozprawę administracyjną wyznaczoną na dzień 11 lipca 2011 r., a nadto pismem z dnia 4 lipca 2011 r. zwrócił się do Urzędu Gminy B o wezwanie M. K. do tamtejszego Urzędu i rozpytanie ją na okoliczność zamieszkiwania w miejscu stałego zameldowania.
W dniu 15 czerwca 2011 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność wójta Gminy A .
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy A wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia stosownie do art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W piśmie procesowym z dnia 1 sierpnia 2011 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej podtrzymał w całości swoją skargę i podkreślił, że, prokurator nie musi przed wniesieniem skargi wyczerpać środków zaskarżenia określonych w art. 52 ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Rozpoznając skargę na bezczynność sąd ogranicza się do kontroli, czy skarga została wniesiona w sprawie, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) oraz czy zwłoka w załatwieniu sprawy przekroczyła terminy określone w przepisach prawa. O bezczynności organu administracji publicznej można bowiem mówić wyłącznie w przypadku, gdy organ w ustalonym terminie nie wydaje merytorycznego rozstrzygnięcia w stosownej formie, a także wtedy, gdy nie dokonuje czynności, które warunkują merytoryczne rozpatrzenie sprawy. Innymi słowy z bezczynnością organu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 powyższej ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie określonym w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.) organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, albo pomimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności. Podkreślić również należy, że w trybie określonym w art. 149 p.p.s.a. sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Dodatkowo stwierdzić należy, że w myśl art. 52 § 1 p.p.s.a., dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej uzależniona jest od uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć, stosownie do treści § 2 powyższego przepisu, sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Warunek ten dotyczy także bezczynności organu. Zgodnie z treścią art. 37 § 1 k.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 tej ustawy, stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Wobec treści przywołanych przepisów warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej jest uprzednie wystąpienie przez stronę skarżącą z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia nad organem, który, w ocenie strony skarżącej, pozostaje w bezczynności.