Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Starosty Ś. w zakresie wydania decyzji zatwierdzającej operat ewidencji gruntów i budynków, w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Pismem z dnia 14 listopada 2011 r. J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Starosty Ś. w zakresie "niewydania decyzji rozstrzygającej wnioski i uwagi zatwierdzającej operat modernizacji ewidencji gruntów i budynków, obręb gmina P.". W skardze zawarto wniosek o "zwolnienie z kosztów sądowych i ustalenie pomocy prawnej"
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W świetle art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Innymi słowy - nawet jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone w art. 246 p.p.s.a., oczywista bezzasadność skargi wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy. W kwestii interpretacji terminu "oczywistej bezzasadności skargi" w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., w orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że chodzi o sytuacje, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Taki przypadek zachodzi zwłaszcza w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 4, Warszawa 2011, s. 730).
Przesłanki odrzucenia skargi określa art. 58 § 1 p.p.s.a. Jedną z przesłanek wymienionych w tym przepisie jest niedopuszczalność skargi (art. 58 § 1 pkt 6). W orzecznictwie przyjmuje się, że niedopuszczalność skargi jest jej oczywistą bezzasadnością w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., a tym samym podstawą do nieprzyznawania prawa pomocy (postanowienie NSA z dnia 7 czerwca 2004 r.; OZ 140/04; LEX nr 220389).
Z treści skargi i akt administracyjnych sporawy wynika, że skarżąca zarzuca Staroście Ś. bezczynność, która miała polegać na niewydaniu decyzji "rozstrzygającej wnioski i uwagi zatwierdzającej operat modernizacji ewidencji gruntów i budynków, obręb gmina P.".
Należy wskazać, że modernizacja ewidencji gruntów i budynków odbywa się w trybie określonym w art. 24a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r., Nr 193, poz. 1287, ze zm.). Przepis ten wprowadza dwa tryby kwestionowania ustaleń przyjętych przez organ w toku modernizacji operatu. Po przygotowaniu projektu operatu i wyłożeniu go do wglądu każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane ujawnione w projekcie operatu opisowo-kartograficznego, może w okresie wyłożenia projektu do wglądu zgłaszać uwagi do tych danych. Uwagi są rozpatrywane przez pracownika posiadającego odpowiednie uprawnienia zawodowe, który informuje zgłaszającego uwagi o sposobie rozpatrzenia uwag oraz sporządza wzmiankę o treści zgłoszonych uwag i sposobie ich rozpatrzenia w protokole.
Po upływie terminu wyłożenia projektu do wglądu staje się on operatem ewidencji gruntów i budynków. Informację o tym starosta ogłasza w dzienniku urzędowym województwa. Na tym etapie postępowania każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym, może w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa powyższej informacji, zgłaszać zarzuty do tych danych. O uwzględnieniu lub odrzuceniu zarzutów starosta rozstrzyga w drodze decyzji. Zarzuty zgłoszone po tym terminie traktuje się jak wnioski o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków.