Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.P. na bezczynność [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. w przedmiocie wydania zaświadczenia zgodnie ze złożonym wnioskiem postanawia odrzucić skargę.
S.P. pismem z dnia [...] maja 2008 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. w przedmiocie wydania zaświadczenia zgodnie ze złożonym wnioskiem.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że sprawa odmowy wydania zaświadczenia jest już przedmiotem postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie sygn. akt. III SA/Lu 182/08.
Zarządzeniem z dnia 23 maja 2008 r. skarżący został wezwany do wyjaśnienia, czy w związku z zarzucaną organowi bezczynnością składał zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz.1071 ze zm.) i do jego nadesłania, jeżeli takowe składał.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący nadesłał pismo w którym oświadczył iż nie składał zażalenia do organu wyższego stopnia. Dołączył do niego plik pism kierowanych do różnych organów w okresie od 2004 r. do 2005 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa - sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w art. 3 § 2 ppsa, zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m. in. w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Jednak warunkiem rozpoznania skargi (również skargi na bezczynność), zgodnie z art. 52 § 1 ppsa jest uprzednie wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak m. in. zażalenie.
Zgodnie z art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego na niezałatwienie sprawy w terminie określonym właściwymi przepisami (bezczynność) stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ ten uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Dopiero wyrażone stanowisko tego organu upoważnia stronę postępowania do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
A zatem skarżący zanim skorzysta z możliwości wniesienia skargi do sądu, musi wykorzystać przysługujący mu środek odwoławczy do organu administracji publicznej wyższego stopnia - w postaci wniesienia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do właściwego organu wyższego stopnia.
Organem, na którego bezczynność wskazuje skarżący, jest [...] Komendant Wojewódzki Policji, w stosunku do którego, zgodnie z art. 6a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. ustawy o Policji (Dz. U z 2007 r. Nr 43, poz. 277) organem wyższego stopnia jest Komendant Główny Policji i to do niego strona powinna skierować zażalenie na niezałatwienie sprawy.
Wśród dokumentów nadesłanych przez skarżącego w odpowiedzi na wezwanie znajdują się co prawda, pisma kierowane do Komendanta Głównego Policji opatrzone datami: 30.09.2004 r., 6.12.2004 r., 28.01.2005 r. jednakże nie stanowią zażalenia w rozumieniu art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Z podniesionych wyżej względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę należało odrzucić.