Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, , , po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.L. p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Pismem z dnia 27 lutego 2012 r. Z.F. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosek z prośbą o "rozpatrzenie jej skargi wobec Pani Urzędniczki z P.U.P. K. A.H.". W uzasadnieniu pisma wskazała, że zameldowana jest na stałe w K. dopiero od 8 września 2001 r., natomiast tymczasowo jest zameldowana w województwie [...]. Zaznaczyła jednocześnie, że otrzymała od Pani H. propozycje pracy, jednakże z żadnej oferty nie została zatrudniona z uwagi na niespełnienie przez nią wymagań. Dodatkowo wskazała, że została wezwana przez Panią H. do stawienia się w urzędzie jednak ten termin zbiegał się w czasie z wyznaczoną już sprawą sądową. Wyjaśniła również przyczyny niestawiennictwa.
Zarządzeniem z dnia 26 marca 2012 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi z dnia 27 lutego 2012 r. poprzez oznaczenie organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi oraz wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu (decyzji, postanowienia, innego aktu) lub zaskarżonej czynności w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Wyżej wskazane wezwanie zostało skarżącej doręczone w dniu 4 kwietnia 2012 r., co wynika z dowodu doręczenia znajdującego się w aktach sprawy (k. 13).
Pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. skarżąca wyjaśniła, że "pracownica, o której mowa w piśmie z dnia 27 lutego 2012 r. pracuje w P.U.P. K., a zatem temu organowi zarzuca działanie na jej niekorzyść. Dodatkowo wskazała, na decyzję z dnia [...] r., nr [...] i decyzję [...] z dnia [...] r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działalności lub bezczynności skarga dotyczy oraz określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
Przepis art. 49 § 1 P.p.s.a stanowi natomiast, iż w przypadku, gdy pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a w przypadku nieuzupełnienia przez skarżącego braków formalnych skargi sąd skargę odrzuca.
W niniejszej sprawie skarżąca została prawidłowo wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi. W terminie otwartym do ich uzupełnienia skarżąca wskazała, że skarga z dnia 27 lutego 2012 r. dotyczyła działania pracownicy Powiatowego Urzędu Pracy w K. oraz wskazała numery i daty decyzji wydanych w sprawie statusu bezrobotnej. Jednakże pismo to nie może zostać uznane za uzupełnienie wyżej omówionych braków formalnych skargi. Skarżąca nie wskazała bowiem konkretnego organu, czy decyzji, która jest przedmiotem jej skargi.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że nawet gdyby uznać, iż w istocie skarga dotyczy decyzji Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] to i tak skarga podlegałaby odrzuceniu z uwagi na przekroczenie ustawowego terminu do jej wniesienia. Jak bowiem wynika z akt administracyjnych decyzja ta została skarżącej doręczona w dniu 9 listopada 2011 r., a skarga została złożona w dniu 2 marca 2012 r., a zatem z przekroczeniem trzydziestodniowego terminu do jej wniesienia (art. 53 P.p.s.a.).
Dodatkowo gdyby przyjąć, że skarga ta dotyczy decyzji organu I instancji to również podlegałaby ona odrzuceniu, z uwagi na niedopuszczalność zaskarżania decyzji administracyjnych bez wyczerpania toku instancji stosownie do treści art. 52 § 1 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. W myśl natomiast § 2 przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
W konsekwencji wobec nieuzupełnienia braków skargi w terminie Sąd w oparciu o regulację art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.