Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R.S. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej postanawia 1. odrzucić zażalenie, 2. odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia,
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 4 listopada 2015r odrzucił skargę R.S. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej.
Następnie Sąd postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r. odrzucił skargę kasacyjną R.S., z uwagi na nie sporządzenie skargi kasacyjnej przez profesjonalnego pełnomocnika.
Skarżąca kwestionując powyższe rozstrzygniecie pismem z dnia 23 stycznia 2015r. bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła zażalenie na postanowienie z dnia 13 stycznia 2015 r. odrzucające skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia powyższego zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny pismem z dnia 29 stycznia 2015r. przekazał powyższe według właściwości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej P.p.s.a.) zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinien sporządzić adwokat lub radca prawny. Powyższego wymogu nie stosuje się, jeżeli takie zażalenie sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie takie wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 w zw. z art. 194 § 4 P.p.s.a.). Ponadto, w sprawach wskazanych w art. 175 § 3 P.p.s.a. zażalenie takie może sporządzić także doradca podatkowy i rzecznik patentowy. Wymóg ten ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, gdyż temu środkowi odwoławczemu, jak i skardze kasacyjnej stawia się wysokie wymagania formalne, których niezachowanie grozi odrzuceniem pisma bez merytorycznego rozpoznania.
Obowiązek ustanowiony w art. 194 § 4 P.p.s.a. ma charakter bezwzględny, co oznacza, że żadne szczególne okoliczności nie uprawniają strony do osobistego sporządzenia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną (por. postanowienia NSA z dnia 25 października 2011 r., II OZ 970/11; z dnia 7 maja 2014 r., II FZ 543/14). Ponadto, niesporządzenie zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną przez adwokata, radcę prawnego lub podmioty wskazane w art. 175 § 2 lub § 3 p.p.s.a. jest nieusuwalnym brakiem (por. postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2004 r., OZ 713/04).
W rozpoznawanej sprawie jest bezspornym, że Skarżąca wniosła do NSA w Warszawie zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2015r. odrzucające skargę kasacyjną, które to zażalenie nie było podpisane przez żadnego profesjonalnego pełnomocnika wskazanego w art. 175 p.p.s.a.
Oznacza to, że wniesiony środek odwoławczy nie spełniał wymogu uregulowanego w art. 194 § 4 p.p.s.a., a tym samym podlegał odrzuceniu jako niedopuszczalny, o czym Sąd orzekł w pkt 1 sentencji postanowienia.
Powyższe oznacza, iż za niedopuszczalny uznać należało również zgłoszony przez stronę wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną. Strona zgodnie z w art. 87 § 4 oraz art. 175 P.p.s.a. w zw. z art. 194 § 4 P.p.s.a., nie należy bowiem do osób uprawnionych do skutecznego wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną.
Wobec powyższego na podstawie art. 88 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w pkt 2 sentencji postanowienia.